Vikan - 05.12.1968, Qupperneq 9

Hoover
Hoover
Hoover
Hoover
Hoover
Hoover
Hoover
Hoover
Hoover
Hoover
Hoover
Einkaumboð:
MAGNÚS KJARAN
Umboðs- & heildverzlun
Heimsbekkt vðrumerki
þvottavélar 8 gerðir
kæliskápar 5 gerðir
ryksugur 8 gerðir
bónvélar 2 gerðir
rafmagnsofnar 3 gerðir
straujárn uppþvottavélar hárþurrkur hrærivélar teppaburstar eldavélahimnar 3 gerðir
Hoover vörurnar fcíst í Hoover-kjallaranum, Austurstræti 17, Reykjavík,
sími 14376.
yrði hún að fara til kirkju
Hjá höllinni stóð kirkja og var það''
fögur bygging.
Þegar lítil stund er liðin kemur
Ulfhildur út úr höllinni íklædd
drottningarskrúða og hefur gull-
hring á hverjum fingri. Hún ber
barn á handlegg sér, en við hina
hlið hennar gengur maður með
kórónu á höfði og klæddur kon-
ungsskrúða; ímyndar vinnumaður
sér að þetta sé kóngur og drottn-
ing. Þau gengu í kirkjuna og fylgdi
þeim mikill fjöldi fólks sem allt
var einkar vel búið og var gleði-
svipur á öllum. Vinnumaður gekk
nú að kirkjudyrunum og sá hanni
enginn, og Ulfhildur vissi heldur
ekkert af honum. I þessu bili var
tekið til messu og mátti heyra fal-
legar hörpur og fallegan söng.
Barnið sem Ulfhildur hélt á varð
óspakt um messuna og hljóðaði;
léði hún því þá einn gullhring af
hendi sinni, en barnið fleygði hon-
um fram eftir kirkjugólfinu svo
vinnumaður gat náð hringnum.
Þegar messan var úti gengu allir
úr kirkju og Ulfhildur með hinum
vel klædda manni inn í höllina, og
sýndist þá vinnumanni vera sorg-
arsvipur á öllum.
Að stundarkorni liðu kemur Ulf-
hildur í sínum fyrra búningi, geng-
ur frá höllinni og flýtir sér. Hún
fer veginn sama sem hún kom og
vinnumaður á eftir. Er ekkert frá
sagt fyrr en þau koma að vatninu
og leit vegurinn eins út að vatninu
eins og fyrr er frá sagt. Við vatnið
gnýr hún glófana og þá kemur
brúin og ganga þau hana yfir
vatnið. Þá gnýr hún glófana aftur
og brúin hverfur. í þessum svifum
flýtir vinnumaður sér á undan Ulf-
hildi heim og háttar, en hún kem-
ur á eftir og háttar líka, og er þá
rétt komið undir dag.
Nú dagar og fer fólk á fætur.
Þá mælti húsfreyja við Úlfhildi að
nu yroi nun ao tara tn Kirigu i
dag. Þá gegnir vinnumaður og
segir að hún þurfi víst ekki . að
fara til kirkju í dag því hún hafi
verið í kirkju í nótt. ,,Mæltu manna
heppnastur ef þú getur sannað,"
mælti Úlfhildur. Segir þá vinnu-
maður alla sögu hvermg til hafa
gengið um nóttina og sýnir gull-
bringinn til merkis.
Nú verður Úlfhildur glöð mjög
og segir frá hvernig á standi fyrir
sér. Hún kveðst vera kóngsdóttir
úr álfheimum, segist hún hafa yrzt
við kerlingu, en hún hafi lagt það
á siq að hún skyldi alltaf mega
vera hjá mönnum (eða í mann-
heimum) þaðan í frá nema því að-
eins að mennskur maður kæmist
með henni til álfheima á jólanótt,
þeirri fyrstu, annarri eða þriðju
eftir það á hana var laat. Það eina
leyfði kerlingin að hún skyldi mega
finna mann sinn í þrjár jólanætur.
Fn Úlfhildur kvaðst aftur hafa lagt
það á kerlingu að hún skyldi deyja
ef hún kæmist úr álögunum. Úlf-
hildur mælti við vinnumanninn:
„Það mæli ég um að þú verðir
hinn mesti gæfumaður héðan í frá,
og á morgun skaltu ganga ofan að
vatninu; muntu þá finna sjóði tvo;
skaltu eiga þann minni, en hús-
bændur þínir þann stærri." Síðan
bióst Úlfhildur til ferðar og kvaddi
alla með vinsamlegum orðum. Hún
flýtti sér og hélt ofan að vatninu
og hvarf svo enginn hefur séð
hana síðan, en allt heimilisfólkið
saknaði hennar.
Daginn eftir gekk vinnumaður
ofan að vatninu og fann þar tvo
sjóði og voru báðir stórir. I minni
sjóðnum voru gullpeningar, en
silfurpeningar í hinum stærri. Er
sagt að vinnumaður yrði frá þess-
um tíma gæfumaður alla ævi og
endar svo þessi saga.
☆
ca
0 áltwv œf
ruTLi úKef i
jjixjH g
Ltn civSO <xn u
Maður hét Kári og var Össurar-
son. Hann var systurson Hjálmúlfs
er nam Blönduhlíð frá Djúpadalsá
upp til Norðurár og bjó að Hjálm-
úlfsstöðum; hann liggur í Úlfshaugi
til suðurs frá bænum sem enn er
merki til. Kári kom út með Hjálm-
úlfi og nam land frá Norðurá upp
til Merkigils og bjó að Flatatungu,-
var hann því kallaður Tungu-Kári.
Son hans hét Þorgrímur; var hann
mikill maður og forvitri. Hann eign-
aðist að konu Áshildi dóttur Þor-
brandar frá Þorbrandsstöðum í
Norðurárdal og fylgdi henni að
heiman Silfrastaðaland, og setti Þor-
grímur bú saman að Silfrastöðum og
varð mjög auðugur maður að gang-
andi fé. Þorbrandur bjó að Þor-
brandsstöðum til elli. Hann hafði
annað bú að Haukagili; lét hann
gjöra á bæ sínum þann mikla þjóð-
brautarskála er um getur í Land-
námu og víðar. Lá þar þjóðvegur
gegnum skálann og skyldi jafnan
matur á borði standa, öllum heim-
ill er hafa vildi. Þorbrandur var
heygður hinum megin Norðurár, ná-
lægt eyðijörðu þeirri sem heitir Vík,
Framhald á bls. 87
*
*
*
*
¥
¥
*
*
*
*
*
*
*
*
*
¥
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
¥
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
* *
vK I
vK-s
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
-X-
*
*
*
*
&
*
*
*
*
¥
*
*
*
-tt-
¥
&
*
¥
*
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
HOOVER
VIKAN-JOLABLAÐ 9