Menntamál - 01.10.1950, Blaðsíða 41

MENNTAMÁL
183
arans er svo að glæða myndirnar lífi og kenna nánar um
þau atriði, sem tekin eru til meðferðar.
Þegar um er að ræða hjálpargögn til átthagafræði-
kennslu, virðist mér tvær leiðir koma til greina. Önnur
leiðin er sú, sem Kennarafélag Eyjafjarðar hefur byrjað á
með umræddri vinnubók, þ. e. a. s. að láta börnunum í té
myndablöð til litunar og stílagerðar. Hin leiðin er að gera
nokkurs konar handbók (kennslubók) í átthagafræði í
svipuðu formi og bækur Axels Nielsens í landafræði og
náttúrufræði. 1 bókum Nielsens er fjöldi einfaldra mynda,
sem eru teiknaðar á rúðustrikaðan pappír, svo að hægara
sé að teikna eftir þeim, en með myndunum eru ljósar og
stuttorðar skýringar. Þessi síðarnefnda leið hefur þann
kost, að nægilegt er að hafa í hverjum bekk jafnmörg ein-
tök og börnin eru, en þau vinna svo með hliðsjón af bók-
inni í sínar eigin vinnubækur. Verður þá að telja bókina
sem námsbók, sem ríkisútgáfunni bæri að gefa út. Sé fyrr-
nefnda leiðin farin, mun hvert barn verða að fá bók, sem
það vinnur í, og verður sennilega að kaupa hana, en slíkt
hlýtur óhjákvæmilega að hafa í för með sér allmikil út-
gjöld fyrir foreldrana. Og þegar námsskráin er athuguð
verður ljóst, að hvert barn mun þurfa að fá allmörg hefti.
Hér skal engu um það spáð, hvor leiðin verður happa-
drýgri, en hitt er víst, að með þessari nýju „Vinnubók í
átthagafræði“ er stigið markvert skref í þá átt að glæða
þessa þörfu og nauðsynlegu námsgrein, og tel ég mikils
um vert, að kennarar kynni sér þessa bók og láti í ljós
skoðanir sínar á þessu þýðingarmikla atriði.
Ber kennarafélagi Eyjafjarðar þökk fyrir útgáfuna.
J. B. J.