Menntamál - 01.08.1962, Side 73

MENNTAMÁL
163
fyrir gagnlegum kennslugreinum. Öllum þykir gaman að
heyra snjallan ljósmyndara segja frá byggingu ljósmynda-
vélar, frá glerjum hennar og prismum, ljósopi og brenni-
vídd. Ef rétt er á haldið, gæti slík frásögn orðið til ómet-
anlegrar örvunar í upphafi ljósfræðináms. Þar að auki
er hugtakið ljósmyndavél þá orðin hlutstæð hugmynd, sem
hægt er að nota til viðmiðunar í náminu. Ef ljósmyndar-
inn segir frá efni filmunnar og framköllun, er hægt að
nota frásögn hans til að vekja áhuga nemenda fyrir að
vita meira um sýrur og sölt, upplausnir, úrfellingar og
gagnverkanir. Þar með er fundin undirstaða fyrir efna-
fræðiáhuga, sem byggður er á raunhæfum, hagnýtum
grundvelli.
Síðasta atriðið, sem ég tilfæri í grunnreiti keilunnar, er
sviðsetning. Þetta er mjög skemmtileg aðferð, en árangur
hennar er fyrst og fremst undir því komin, að nemendur
séu þjálfaðir í heimildanotkun, athyglibeitingu, túlkun
hugmynda, framsögn og eðlilegu fasi. Það er því ekki lík-
legt, að góður árangur náist í fyrstu hjá bekk, sem er van-
ur einstrengislegu yfirheyrslufyrirkomulagi. En vilji menn
breyta til, er bezt að færa sig smám saman upp á skaftið,
byrja á léttum viðfangsefnum og velja til starfs þá hæf-
ustu í bekknum. Einhverjum kann að finnast það hæpið að
flokka sviðsetningu í grundvallarreit námskeilunnar, og
víst má segja, að ekki sé þar um að ræða eins hlutstæða
reynslu og af hinum aðferðunum, en á móti kemur, að börn-
unum er eiginlegt að leika. Þau geta oft komizt í snertingu
við inntak leiksins á sama hátt og um raunverulegan atburð
væri að ræða.
1 átthagafræði er hægt að beita sviðsetningu á mjög ein-
faldan hátt. Hugsum okkur, að búið væri að vinna nokkur
verkefni úr sveitalífi, jafnvel fara í rannsóknarleiðangur
UPP í sveit. í framhaldi af þessu námi mætti sýna á korti
uiestu landbúnaðarhéruð landsins og ákveða að fara í ferða-
lag um eitthvert þeirra, án þess þó að yfirgefa skólastofuna.