Skírnir - 01.01.1917, Blaðsíða 10

Skirnir] Um launa- og eftirlaunatill. launanefndarinnar.
8-
aðir af landssjóði, og væri það þá nokkur ástæða i orði
kveðnu, en þó naumast nægileg til að sleppa þeim mönn-
um, sem flestir hverjir búa við einna lægst laun og fá
launin auk þess borguð eftir á. Hins vegar hefir nefndin
gert tillögur um laun hreppstjóra, enda þótt hreppstjórn
sé hvorki einka- né aðalstarf hreppstjóra, en þeir senni-
lega teknir með vegna þess, hve laun þeirra eru lítilfjörleg.
Eg get þess fyrirfram, að eg rek að eins a ð a 1 drætt-
ina i tillögum nefndarinnar um launakjör embættismanna,
al'nám eftirlauna þeirra og lögleiðing lífeyris og legg
þá einnig aðeins dóm á þá drætti, en sleppi öllum auka-
dráttum, með því að þeir myndu rugla bæði mig ogáheyr-
endur mína, enda þeir margir óbeinlínis dæmdir með hin-
um og ráð fyrir því gert, að aðrir verði til að hreyfa
þeim.
Eg las nýlega í blaði, að það skifti útgerðarmenn
miklu máli, að jafnvel kolamokararnir á skipum þeirra
væru valdir menn og leiknir i starfi sínu. Og það er
gömul reynsla hvers landbónda, að það skifti hann einna
mestu, hversu skepnur hans eru hirtar. Söm mun vera
reynsla bvers vinnuþiggjanda um hvaða verk sem er. En
mundi það þá ekki skifta þjóðfélagið allmiklu máli, að
embættismenn þess stundi störf sín með alúð og árvekni?
Mundi ekki riða nokkuð mikið á því, að dómarar og lög-
reglustjórar sé svo vel að sér og svo sjálfstæðir, að þeir
þurfi ekki að hafa augun á öðru en lögunum, eða því, að
læknirinn, presturinn og kennarinn, kunni hver í sínu lagi
sína ment og megi gefa sig allan við starfi sínu. Senni-
lega neitar því enginn.
En eitt frumskilyrði fyrir því að vænta megi þess, að
embættismaðurinn reki og geti rekið embætti sitt með alúð
og röggsemi er það, að k j ö r hans sé eftirsókn-
a r v e r ð og að minsta kosti sæmilega viðunanleg. Skyn-
samir foreldar leggja ekki börn sín í 10—12 ára nám,
til þess að sjá þau ganga í götóttum skóm, með olbogana
út úr báðum ermum og með »króniskan« sultardropa nið-
l*