Skírnir - 01.01.1917, Qupperneq 24

: Skirnir] iUm launa- og eftirlaunatill. launanefndarinnar. 17
íula krónuupphæð. Þær ættu, eins og starfslaunin, að fara
eftir verðlagsskrá,
Landssjóður verður s j á 1 f u r að kosta lífeyri em-
'bæitismanna og ekkna þeirra, ef hann borgar embættis-
manninum ekki full laun meðan hann situr í embætti, þ.
• e. nægilega upphæð ti'l að lifa sjálfur viðunanlegu lífi og
til að framfieyta skylduliði sínu, þar á meðal börnum sín-
um, meðan þau eru á ómagaaldri. Og að minsta kosti
hefði jafnvel þingmannaefnum átt að vera óhætt að ráða
til, að fara ekki lákar með embættismenn, sem eiga að
leggja a 11 a starfskrafta sina fram 1 þarfir lands síns og
lýðs, en nú er farið með ellihrumt fólk, jafnt það, sem
aldrei hefir unnið handarvik í þarfir almennings, sem hitt,
er eitthvað liggur eftir. Þeim mönnum, eða öllum almenn-
ingi, hjálpar landssjóður með því að leggja fram frá sér
Vs til tæpra 5/7 til móts við árgjald þeirra sjálfra. Mér
■ dettur ekki í hug að telja þessa hjálp eftir. Þvert á móti.
Eg vildi hafa hjálpina meiri og barðist fyrir þvi á þingi,
að hun tæki líka til sjúkra.
Víkur þá máli að tillögum nefndarinnar um laun e m-
bættismanna. Eg gat þess í upphafi ræðu minnar,
að mikið riði á að kostur væri á völdum mönnum i em-
bætti og að eitt frumskilyrði þess væri sæmileg launakjör.
líefndin er þessu sammála. Hún segir á bls. 180: »Þjóð-
félagið verður að geta fengið dugandi menn í þjónustu
sína, og verður því að sjálfsögðu að launa starfsmönnum
sínum svo, að þeir geti lifað sómasamlega og rækt starf
sitt með alúð og árvekni«.
Xefndin útlistar þetta nánar á bls. 184 þannig: »Nefnd-
in hefir i tillögum sínum sett sér það mark, að upphæð
launanna fyrir fult starf, væri ákveðin svo há, að ætla
megi að embættismaðurinn eða starfsmaðurinn geti 1 i f a ð
sómasamlega1) af laununum, fengið endurgoldinn
þann kostnað, sem hann hefir haft af því að b ú a s i g
;undir starfið,1) (telur þar með á bls. 181 vinnutap
1) Auðkent af höf.
2