Skírnir - 01.01.1917, Qupperneq 115

108
ísland 1916.
[Skírnir
landsstjórnin grein fyrir þessum samningi í skýrslUj sem birt var
hór í blöðunum, og maður var sendur til Lundúna, er dvelja skyldi
þar og vera umboðsmaður fyrir ísland í verzlunarmálunum.
Skömmu eftir að samningurinn var gerður, kom það í ljós, að
hann var ekki skiliun á sama hátt af báðum málsaðilum, og varð
það til þess, að Bretar stóðvuðu í bili vöruflutningaskip, sem voru
á leið þaðan hingað til lands, þar á meðal skip með síldartunnur
til Norðurlands, og olli þetta töfum við veiðarnar þar, eins og áður
er getið. Bráðlega greiddist þó úr þessu. En nokkuð hefir verið-
deilt í blöðum um verðlagið á íslenzku vörunum í samningnum, og
hafa sumir talið það of lágt. Mikið af afurðum héðan hefir einnig
selst fyrir hærra verð en þar er ákveðið, og nokkrar undanþágur
hafa fengist um vöruflutning til Norðurlanda, bæði fyrir si'ld og
kjöt. Laudsstjórnin hefir þetta ár, eins og árin á undan, keypt
mikið af vörum í New York, og eins hafa einstakir kaupmenn gert.
Bæri skip Eimskipafélags Islands hafa farið ferðir vestur um haf,
og svo hefir landsstjórnin haft flutningaskip á leigu, sem einnig
hefir verið í förum milli New York og Reykjavíkur.
Þótt þeir samningar kæmust á við Breta um verzlunina, sem
frá hefir verið sagt, og öll farmskip hóðau ættu samkvæmt honuui
að koma við í enskri höfn, höfðu Bretar samt sam áður strangt
eftirlit með öllum skipaferðum að landinu og frá því. Herskip
þeirra voru á verði hringinn í kring um land, tóku skipin í hafi,
rannsökuðu farm þeirra og sendu þau til enskrar hafnar, ef nokk-
uð þótti athugavert, hvernig sem á stóð, þótt þau væru komin upp
undir land hór á leið frá útlöndum, og olli þetta oft miklum töf-
um og ruglingi á skipaferðunum, því eftirlitið náði einnig til þess,
að ekki værn fluttar til landsins þýzkar vörur, og hefir öllum bögla-
pósti hingað frá útlöndum verið haldið eftir í Englandi til skoðun-
ar og hann tafist þannig um eina skipsferð. Við hefir það borið,
að skipstjórar, sem farma hafa flutt hóðau, hafa reynt að fara í
bág við brezka samninginn og koma vörunum beint til Norður-
landa; mun það hafa tekist stundum, en oftar þó farið svo, að þeir
lentu í höndum Englendinga og voru þá fluttir til enskrar hafnar.
Verst kom enska eftirlitið niður á Björgvinjarskipinu »Flóru«, sem
er póstskip og hór í ferðum eftir föstum áætlunum. »Flóra« fór
frá Reykjavík 7. júlí suður um land og með henni fjöldi farþega,
mest verkafólk til Austfjarða og Siglufjarðar og margt af því kven-
fólk. Spurðist ekki til skipsins frá því er það fór frá VeRtmanna-
eyjum, 8. júlf, fyr en 14. s. m. Þá kom fregn um, að enskt her-
skip hefði tekið það í hafi og flutt til Lenvick, og eftir nokkurra
daga dvöl þar var það flutt suður til Leith. Þaðan voru svo far-
þegarnir sendir með öðru skipi, »Goðafossi«, til Seyðisfjarðar og
komu þangað í lok mánaðarins, eu »Flóra« hólt frá Leith til Nor-
egs. Kostaði enska stjórnin ferð og fæði farþeganna til Seyðis-
fjarðar, en vildi ekki aðrar bætur greiða. En verkafólkið hafði við
þessa hrakninga orðið fyrir miklu atvinnutjóni og samþykti alþingi,
sem saman kom í árslokin, að það tjón yrði bætt úr landsjóði, en síðan
gengið eftir endurgreiðslu á þeim kostnaði hjá ensku stjórninni.