Skírnir - 01.04.1920, Síða 34

112
Ráðningastofur.
[Skírnir
beiðnirnar um útvegun á verkafólki 56, eu þeir sem föl-
uðust eftir vinnu 22, og af þeiin réðust 16, karlar og kon-
ur. Þessi tvö ár annaðist Sigurður Sigurðsson ráðunautur
ráðninguna. — Þriðja árið, 1908, hafði Einar Helgason
garðyrkjumaður hana á hendi. Þá komu 30 beiðnir, 9
um ársfólk og 21 um kaupafólk. Þeir sem báðu um árs-
fólk fengu ekkert, af 16 kaupakonum, sem beðið var um,
fengust 9 og af 5 kaupamönnum 3. Af þeim sem buðu
sig fram voru allir ráðnir nema 2, sem settu of hátt
kaup.
Svona fór um þá tilraun. Astæðuna til þess, að með
hverju ári komu færri beiðnir, telja forstöðumennirnir
meðfram hafa verið þá, að ráðningastofan gat ekki full-
nægt eftirspurninni, en að svo fáir verkamenn leituðu til
hennar muni hafa verið af því, að þeir sem á annað borð
vildu ráða sig í sveit hefðu flestir haft nógan kunningsskap
til að koma sér þar fyrir án milligöngu ráðningastofunn-
ar. Auk þess mundu bændur kjósa að þekkja þá, er þeir
réðu til sín i vist eða kaupavinnu.
Alþingi 1918 hafði til meðferðar frumvarp til laga
um fólksráðningaskrifstofu í Reykjavík og um vald lands-
stjórnarinnar til að ráðstafa atvinnulausu fólki (og bjargax-
vana). Það fekk síðan nafnið »Frumvarp til laga uffi
fólksráðningar*. Það kom frá bjargráðanefnd Ed., gekk
i gegnum báðar deildir og upp í Ed. aftur, en var þar
felt með 8: 6 atkv., og munu ekki ákvæðin um ráðn-
ingastofuna hafa orðið því að falli, heldur ákvæðin
um vald landsstjórnar, bæjarstjórna og sveitastjórna til
að ráðstafa vinnufæru, atvinnulausu fólki. 1. og 2. gr-
frumvarpsins voru um ráðningastofu og hljóðuðu þannig
eftir 3. umr. í Nd.:
1. gr. Landsstjórninni heimilast að setja fólksráðn-
ingastofu í Reykjavík, eftir samráði við Búnaðarfélag I3'
lands og Fiskifélag íslands til fyrirgreiðslu vinnuviðskift-
um í landinu. Laun forstöðumanns ákveður landsstjórnin.
2. gr. Hver sá, sem verkafólks er vant, getur snúið
sér til hlutaðeigandi sveitarstjórnar eða bæjarstjórnar, og