Skírnir - 01.04.1920, Blaðsíða 28

106
Elías Lönnrot og Kalevala.
[Skirnir
hrædds alþýðufólks og las fyrir því sálma sína, til þess
að fá vitneskju um livernig þeir féllu því í geð; og til
athugasemda, sem gerðar voru af sliku fólki, tók hann
feginsamlega alt tillit. Árið 1883 birtist sálmabók Lönn-
rots á prenti innihaldandi 500 sálma; af þeim hafði hann
sjálfur frumort eða þýtt 136, en marga hinna endursamið
úr eldri sálmum og fullkomnað á ýmsa vegu.
Sóknarkirkja Sammattíbúa var útkirkja, þar sem em-
bættað var einu sinni, en stunduin tvisvar, á mánuði
hverjum, en presturinn bjó í margra mílna fjarlægð í höf-
uðsókninni. Þetta fyrirkomulag var Lönnrot ekki að
skapi og fanst honum Sammattíbúar vera ærið afskiftir
með þe8su lagi á tíðaflutningi. Þegar það nú ekki fékst,
sem farið var fram á, að þangað væri skipaður sérstakur
prestur, þá sótti hann, læknirinn og þjóðfræðafrömuður-
inn, um leyfi dómkapítulans í Ábo til þess sjálfur að mega
flytja guðsþjónustu í Saramatti-kii kju þá helgidagaua, sem
prests væri ekki von þangað. Var það leyfi ekki torsótt
hjá dómkapítulanum og notaði hann það trúlega meðan á
þurfti að lialda, og þurfti ekki að kvarta yfir slæmri
kirkjusókn. Þó var ræðuflutningurinn oftar í því fólginn
að lesa upp ræðu úr prentaðri postillu en frurasamda, þótt
það kæmi lika fyrir. En þetta varð til þess að kirkju-
stjórnin heyrði bænir Sammattibúa um sérstakan sóknar-
prest og lagði Lönnrot þá niður »prestskapinn«.
Heilsuhraustur var Elías Lönnrot alla æfi, og áttu
ferðalög hans á yngri árum ekki minstan þátt í því og
afar óbreyttir lifnaðarhættir. Hann var göngugarpur hinn
mesti, sundmaður ágætur og skíðamaður með afbrigðum
góður. Hafði þetta komið sér vel eins og æfi hans var
háttað fram yfir fimtugt. Tæplega áttræður var hann enn
frár til göngu sem fimtugur væri. Þá fór hann fótgang-
andi margar dagleiðir norður til Kajana »til þess að' lifa
upp aftur gamlar endurminningar*. En hið sanna tilefni
þeirrar ferðar var þó annað. Hanu hafði komist að því,
að til stæði að halda 50 ára minningarhátíð finska bók-
mentafélagsins og að sér mundi eiga að bjóða þangað. En