Skírnir - 01.04.1920, Blaðsíða 14

92
Elias Lönnrot og Kalevala.
[Skírnir
auðgaðist Lönnrot þegar á fyrsta ári dvalar sinnar í Kaj-
ana að fjölda kvæða og kvæðabrota, og gat þegar tekið
að vinna úr því, sem að honum barst. Við vini sina í
Helsingfors stóð hann í bréfasambandi og skýrði þeim frá
öllu sinu starfi, en þeir biðu óþolinmóðir eftir að sjá ár-
angurinn af því.
Á öðru ári dvalar sinnar í Kajana sýktist Lönnrot
mjög hættulega. Barst sú fregn jalnvel suður til Helsing-
fors, að hann væri dáinn. Vinum lians var það að von-
um hin mesta sorgarfregn, og skáldkona ein orti eifiljóð'
eftir »finska söngva-svaninn«.‘) En svo komu nýjar frétt-
ir norðan frá Kajana, er sögðu Lönnrot vera orðinn al-
bata, og þóttu það gleðitíðindi hin mestu. Á þessum ár-
um óx nú og margfaldaðist safn Lönnrots af hetjukvæð-
um, kendarljóðum, gátum og leikjum, og dag frá degi full-
komnaðist þekking hans á tungu, lifi og háttum þessara
barna eyðiskóganna miklu, sem svo trúlega höfðu haldið
fast við siðu og lífsvenjur forfeðra sinna frá elztu timum-
Og heima var hinn ungi læknir vakinn og sofinn i að
rannsaKa allan þennan fræðaforða, sem hann safnaði sam-
an á súmarferðum sínum, raða niður hinum margháttuðu
kvæðabrotum og skeyta saman það er saman heyrði, sér-
staklega að reyna að koma því í samstæða heild, sem
kveðið hafði verið utn hverja aðalhetju, þannig að við-
burðirnir rækju hvor annan í sem eðlilegastri röð. Þegar
árið 1833 var hetjukvæða-safn hans orðið 5000 Ijóðlína
kvæðabálkur í 16 flokkum. Finska bókmentafélagið gerði
‘) „Erfiljóöin“ voru svo hljóðandi (og bera þau fagran vott um,.
hvert álit menn þá þegar höfðu á Lönnrot);
„Vainámöinen hángde i din krona
sjelf sin lyra opp,
bjöd desB stránger öfver nejden tona
frán din friska topp.
Men dess toner fingo ej i gruset
lánge stanna quar,
dárför kallade dig upp til ljuset
sángens Himla-far.“