Skírnir - 01.04.1920, Blaðsíða 62

140
Um fatnaö.
[Skírnir
sem nokkuð þurfa að vinna, eru olíufötin sjálfsögðu hlífð-
arfötin, enda ganga allir sjómenn í þeim. Það eitt eru
ærin meðmæli.
Sá ókostur fylgir togleðurs- og olíufötum, að þau eru
svo loftheld, að hætta er á að svitinn guii treglega upp
og klæðin undir þeim verði blaut. Þó ber lítið á þessu,
ef hlifðarfötin eru vel víð, en svo eru olíuföt ætið.
Ohreinkun fata. Flíkur óhreinkast mjög misjafnt eftir
því hverjar eru. Sokkar eru orðnir jafnóhreinir (leistur-
inn) eftir einn dag og skyrta eftir 3, og nærbuxur eftir 8. Þá
er sá munur á nærfötum úr ull eða bómull (líni), að sveiti
gengur mjög gegnum ullarfötin og öll óhreinindi frá lík-
amanum dragast mjög út i þau, en miklu síður bómullar-
föt. Hörundið helzt því tiltölulega hreint ef verið er í
ullarnærfötum, eins og sjá má á Islendingum þó fæstir
þeirra taki laugar, en óhreinindin sitja auðvitað i fötunuro
og þarf því að skifta þeim alloft og þvo þau.
Ohreinkun yfirklæða fer mjög eftir því að hvaða
vinnu er gengið, en yfirleitt eru þau ekki þvegin og þola
þvott illa. Að sjálfsögðu sezt i þau ryk og hverskonar
óhreinindi, svo þetta er fjarri því að vera svo sem skyldi-
Fyr eða síðar hljóta menn að krefjast þess, að ytri föt
séu auðþvegin engu síður en nærföt, enda ekki
hættulaust að láta allan skít og sóttkveikjur sitja i þeiw»
að svo miklu leyti sem ekki má bursta hann úr. Að
þessu hefir aðeins verið hugsað um útlit, hlýindi og slit-
þol ytri fata, verð o. þvíl.
Loðskinnsföt nota allar þjóðir að vetrinum, sem
búa í köldum löndum, nema vér. Fornmenn notuðu
þau mjög og það er tæpur mannsaldur síðan alþýða iagð1
þau algerlega niður til þess að gera. Hér er að ræða ur»
skaðlega afturför og skammarlega, því loðskinn taka öu*
um fatnaði fram að hlýindum og vér höfum nóg af þeim-
Loftmagnið er meira en í nokkrum dúkum 95'—91%»
loðnulagið þykt og afarhlýtt, en að utan tekur sjálft skinn-
ið af allan súg, ef loðnan snýr inn. Skinnföt eru því bæðt