Skírnir - 01.04.1920, Blaðsíða 37

Skirnir]
Ráðningastofur.
115
aðra en þá sem heyrir undir veitingavald landsstjórnar-
innar.
I Reykjavik virðist þörfin á ráðningastofu bersýni-
legust. Blöðin eru fuli af auglýsingum eftir fólki í alls-
konar atvinnu, á þeim tímum sem fólk er helzt ráðið.
Utgerðarmenn t. d. auglýsa sjálfir eða einhver fyrir þá
svo og svo lengi i blöðunum eftir fólki, hver i kapp við
annan, og er auðsætt að í það gengur mikið fé, mikill
hmi og umstang. Líkt er um auglýsingar eftir vinnu-
konurn á haustin, og er þó mörgum óljúft að auglýsa
eftir hjúum. —
Gerum þá sem snöggvast ráð fyrir, að settar væru á
stofn 4 ráðningaBtofur hér á landi. Aðalstofan væri í Reykja-
v‘k og svo ein á ísafirði, önnur á Akureyri, þriðja á
®eyðisfirði. Ráðningastofunni hér stjórnaði fimm manna
nefnd; væru tveir nefndarmanna kosnir af félögum
Vlnnuveitenda, tveir af félögum verkamanna, en saman
kysu þessir fjórir sér óvilhallan oddvita. Þessi nefnd
kefði yfirumsjón ráðningastofunnar, réði starfsmenn henn-
ar og skæri úr öllum ágreiningsmálum er fyrir kæmu um
raðningar. Eðlilegt væri að ráðningastofurnar væru kost-
a&ar af bæjarsjóðum og ríkissjóði; af bæjarsjóði fyrir þá
8°k, að bæjarbúum væru ha^gust heimatökin að nota
raðningastofuna, en af landssjóði vegna þess, að hún á
a a& þjóna mönnum víðsvegar um land. Réttast mundi
stofurnar störfuðu endurgjaldslaust fyrir alla, en ráðn-
lnRar þær er stofurnar framkvæma samkvæmt tilmælum
Vlunuveitanda og vinnuþiggjanda væru bindandi fyrir báða.
Ráðningastofurnar hefðu allar sambaud með sér. Þeir
1 orðlendingar t. d., £er vantaði, fólk, sneru sér fyrst til
a ningastofunnar á"Akureyri, og gæti hún ekki veitt úr-
^Usn> Þá leitaði hún til hinna stöðvanna. Þeir er viidu
h/lnnu í öðrum landsfjórðungum, sneru sér hins vegar
er keint til ráðningastofu þess fjórðungs, er hann vildi
aat í. Líklega þyrfti hver ráðningastofa að hafa fyrir
fua að minBta kosti einn mann í hverjum hreppi síns
Ung8, til þess að geta aflað sér frekari vitneskju um
8*