Skírnir - 01.04.1920, Blaðsíða 10

€8
Vizka hefndarinnar.
[SkirnÍF

Eftir þetta var lostið upp merki, og mannfjöldinn
þusti af stað, og var horfinn á svipstundu. En líkami
svertingjans hélt áfram að brenna. Þegar lögreglan kom
á staðinn, var ekki eftir nema sviðin beinagrind. Það var
ekki fyr en þeir lutu niður að lélegri fatahrúgu, að þeir
gátu sanngreint fórnardýrið. — — —
Biskup þagnaði og strauk hendinni snögt yfir auguni
eins og til að flæma burt skuggann af svo hryllilegri
bernskuminning.
Þá sagði lögmaður, um leið og hann rankaði við upp-
tökunum að frásögn hans:
— Það er ekki sennilegt, að nein af þessum börnum
hafi gert sig sek í sa'ma glæpnum. Það er afar-sennilegt,
að þessi atburður hafi orðið þeim langt of minnisstæður
til þess.
— Hann varð þeiin minnisstæður, svaraði biskup fljótt
og rólega, eins og hann hefði búist við þessari ályktun.
Það er einmitt sá hluti frásagnar minnar, sem eg á eftir..
Og hann hélt áfram máii sínu:
— Það eru nú liðin um þrjátíu ár síðan eitthvert
flókna8ta og illkynjaðasta samsæris-mál i glæpa-annálum
þessa lands kom fyrir dómstólana i New-York
— Þér eigið við Ben Lawson-illþýðið, greip lögmað-
ur fram í.
— Já, eg á við það. Þá hafið þér ekki verið fædd-
ur. Jú, eg á við þetta. stóra, svarta, ósýnilega samsæris-
félag, sem virtist hafa gert faránlegar og ástæðulausar
ofsóknir gegn hvítum mönnum, konum og börnum að sínu
eina markmiði. Þetta félag, sem leit út fyrir að hafa
teygt hramm sinn út yfir gervöll rikin, og aldrei lét nein
vegsummerki eftir sig önnur en svarta grímu yfir andlíti
liksins. Og svo var foringinn hneptur. Eg var viðstadd-
ur mestalla málsviðureignina. Ben Lawson var ungur
svertingi úr minni sveit, sem eg hafði oft séð í æsku.
Hann vissi, að hann var dauðadæmdur og hafði ekkert
lengur að dylja. Hann sagði frá þessum sama atburði,.
sem eg hefi lýst fyrir ykkur og lauk máli sínu á þessum,