Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1929, Qupperneq 91

81
Otúel me'S okkur tvo á litla bátnuin í kaupstaÖ og hafÖi
alt gengiÖ fljótt og vel, en þegar viÖ vorum rétt komnir
til aÖ fara af stað heim aftur, munrli Otúel aÖ hann hafÖi
gleymt poka með dóti í inni í bú'Öinni, og bað mig að
hlaupa eftir honum. Mér dvaldist nokkuö, því búðar-
mennirnir voru inni vi'Ö miÖdagsver'Ö ; á meðan komu í
land fjórir eÖa fimm Fransmenn, frá fiskiduggu, setn lá
]iar í sundunum, og höfðu lent örskamt frá bátnum okk-
ar. Þegar eg kom aftur var Otúel í hrólcaræÖum vi'Ö þá
um þýzk-franska stríðiÖ, sem öllum var þá í svo fersku
minni. ()túel lét dæluna ganga, auðvitað alt á íslenzku,
sem þeir skildu ekki eitt orð af, á meðan gaf Otúel þeim
óspart í staupinu. “Þlessaöur unginn hann Napóelon
minn, eg vildi eg hefði verið kominn þángaÖ með laufana
mína, þá hefÖi ÞjóÖverjinn mátt vara sig, eg hefði skotið
þrjá og fjóra í hverju skoti, ma'Öur G-u-ð-s eg hefði fækk-
að þeim með stóra laufanum mínum. Þlessaður unginn
hann Napóleon minn heföi ]tá haft frægan sigur, og kom-
ið glaður heim til drottningarinnar sinnar.” Þeir frönsku
bulluðu einatt eitthvað á móti, sem enginn okkar skildi
orð af. Eg kallaði til Otúels, a'Ö við þyrftum að fara
að komast af stað, var þá búið úr flöskunni en eftir a'Ö
kveðja þá frönsku. og það gjörði Otúel með ótal kossum
og faðmlögum sem aldrei ætluðu að enda. Annars var
það eitt af því, sem mér þótti ekki sem skemtilegast, ])eg-
ar það kom að Otúel að hann vildi miki'Ö kyssa, vegna
þess að þá vildi hann reka tunguna upp í mann um leið.
Það hafði legið i siktinu allan veturinn, aö við fær-
um í “skytteristúr” norður á Jökulfirði, og hafði eg
hlakkaði til þess, en tí'Öin var einatt svo slæm og rosasöm.
Loks á góunni var lagt af stað á litla bátnuni, stýrislaus-
um, ýOtúel stýrði einatt litla bátnum með árj. Eg og
garnli Geir vorum ræðararnir. Tvær byssur voru hafðar
með, talsvert af mat, sem nesti og 4 pottar af brennivíni.
Þar sem viö lentum fyrst þar norður, var á Nesi i