Fróði - 01.01.1914, Síða 10

74
FRóDI
mér varla til leiöinda eöa óþæginda. Hún veröur ekki aS ergja mig
meS hávaða og endalausu bulli. Hún væri rétta konan fyrir mig.
Ég held ég ætti aS leggja út í þaS'.”
Frú Whittman laut að Byron og mælti: “HvaS eruð þér aS
hugsa svo fastlega um ? GetiS þér virkileg asagt hvaS hver og einn
er aS hugsa hér inni?”
Hann. játaSi meS því aS kinka kolli. “ÞaS er svo hrífandi.
Menn segja svo sjaldan þaS, sem þeir hugsa.”
“EigiS þér viS þaS, aS þeir hugsi eitt og segi annaS?”
“Já, vissulega gjöra þeir þaS. Þér eruS til dæmis aS hugsa um
þaS, hvaS þjónarnir eru seinir aS taka réttina af borSunum, en þó
látist þér vera aS hugsa um m:g og undragátu m'ina.”
Frú Whittman roSnaSi. “Rétt segiS þér, En þér gátuS auS-
veldlega getiS ySur þessa til. Ég stend fyrir boSi þessu, og ég var
aS líta til hurSarinnar, sem þjónarnir ganga um ” Svo hallaSi'st hún
aftur aS stólbakinu meS ánægSarandvarpi, er hún sá þá koma.
“En nú”, mælti hann, “eruS þér aS hugsa um, hvort þér meg-
iS borSa frosna búddinginn. Þér eruS aS velta ])ví í huga ySar,
hvort hann muni skaSa ySur.”
Hún hló nú — og varS einhvernveginn óróleg. “Ef aS ég
hefSi gjört einhvern óskunda”, mælti hún, “þá væri mér líklega
best aS vera sem fjærst ySur.”
“Og nú”, mælti hann, “eruS þér aS hugsa um, aS þaS eru þó
"tveir eSa þrír hlutir, sem þér ekki vilduS aS allir vissu. Bréf! Þér
eruS aS fela þaS fyrir mér. Ég næ ekki meiru úr huga ySar en
þessu eina orSi: bréf! En biSum viS. — Ég sé' heilan böggul af
þeim — þau eru rituS á bleikan pappir — lavender-pappir.”
Hann brosti til frú Whittman, þaS var sem augu hennar stækk-
nSu, munnurinn var hláfopinn, hún var föl nokkuS.
“Hann er hættulegur”, hélt nú Byron áfram. Ég verS aS beina
huganum að einhverju óverulegu. Blóm, blóm, blóm!” Hann hló
nú. “Þér eruS aS verSa leiknar í því aS fela hugsanir ySar fyrir
mér. En þér getiS ekki hugsaS svona ákveSiS lengi. Fyr eSa
siSar missiS þér taumhaldiS.”