Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1925, Blaðsíða 15

IÐUNN
Hermann jónasson.
9
hjeraðshöldur, er öðrum stjórnaði manna best, gat nú
eigi altaf stjórnað sjálfum sjer. Okunnugt er mjer, að
hverju slíkt hefir stuðlað áð brottför hans þaðan. Mjer
þykir sennilegt, að einhvern þátt hafi átt þar í, að hann
fýsti að breyta til. Ágreiningur við skólanefnd mun
nokkru hafa valdið. »Hann þoldi heldur ekki þrengsli«,
ritar mjer gáfaður maður, vinur hans, alþm. Þórarinn
Jónsson á Hjaltabakka, er mjer hefir, ásamt frændkonu
Hermanns, ungfrú Unni Vilhjáhnsdóttur frá Heiði á
Langanesi, veitt drýgsta hjálp við samning þessarar
ófullkomnu ritgerðar, og jeg kann þeim báðum bestu
þakkir fyrir. Þórarinn bætir við: »Og væri hann fipaður
í framkvæmd sinni af íhlutunarsemi skammsýnna vand-
lætara, þá var starfi hans lokið. Mun þvílíkt hafa stytt
veru hans á Hólum«. En hvað sem líður tildrögum og
ástæðum til flutnings hans frá Hólum, þykist jeg vita til
víss af orðum hans við mig, að lengi hafi hann sjeð
eftir að hverfa þaðan frá stað og stöðu.
Frá Hólum fluttist hann að Þingeyrum 1896. En
þetta gamla höfuðból Húnaþings reyndist honum lítil
heillajörð. Þar beið hann á marga lund skipbrot. Veiði-
skap, vökum og vosbúð á Þingeyrum var og síst lagið
að bæta breyskleik hans og veikleik. Nú kom í ljós,
að hann var einn þeirra, er betur vann og dugði öðr-
um heldur en sjálfum sjer. Þessum mikla búnaðarfröm-
uði, er bjó hverjum manni betur fyrir aðra og öðrum
kunni búráð að leggja, mistókst búskapur fyrir sjálfan sig.
Ofdrykkja hefir að líkindum átt á því einhverja sök. En
ólán hans var áreiðanlega fleiru að kenna.
Þingmaður Húnvetninga var hann árin 1900—1908.
Var hann tregur til framboðs, sem stundum mun raun
á verða um þá, er flestum fremur eiga erindi í þingsali.
Ráðsmaður Laugarnesspítala varð hann 1905. Er það