Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1925, Blaðsíða 54

48
Stgr. Matthíasson:
IÐUNN
innvöxt bandvefsfruma milli upprunalegu frumanna í
æðaveggjunum. Samfara bandvefsmynduninni sest einnig
kalk í æðaveggina. Það þrengir að æðunum og þær
verða stökkar í sér. Þannig fer svipað fram í flest-
um líffærum. Þegar vöðvafrumur, brjóskfrumur, bein-
frumur, taugafrumur og kirtilfrumur deyja, kemur hvíti
herinn aðvífandi til að hreinsa valinn og sest sjálfur í
staðinn til að mynda bandvef í skarðið.
Bandvefsmyndunin og kölkunin, verður þannig smám-
saman til yfirtyrmingar og niðurdreps upprunalegum
frumum líffæranna.
Þessu ólagi í líkamanum, sem ellinni er samfara, má
líkja við hið sjúka þjóðfélagsástand, sem vér þekkjum úr
veraldarsögunni bæði í fortíð og nútíð.
Obreyttu borgararnir, sem lengi reyndust þarfir liðs-
menn, — bæði inn á við til friðsamlegra starfa og út á
við til varnar í stríði, taka seinast öll völd af hinum
betri borgurum, sem áður stjórnuðu og kunna svo ekki
sjálfir með völdin að fara. Betri borgararnir geta ekki
lengur aukið kyn sitt, en skrílnum fjölgar fram úr öllu
hófi og fær alveg yfirhöndina, sjálfum sér og öllu þjóð-
félaginu til tortímingar.
Margt bendir á að fyrstu frumurnar á jörðunni hafi
verið einfruiniingar, líkt og hvítu blóðkornin, þ. e. ein
fruma, sjálfstæð vera, er gat klofnað í tvent og hver ný
vera aftur í tvent og svona koll af kolli. Smámsaman
urðu dýr og jurtir margbrotnari. I stað þess, að þessar
einstöku frumuverur klofnuðu og greindust sundur, fóru
þau að mynda frumufélag eða verða fjölfrumungar.
Þannig urðu til líkamir af ýmsri gerð og frumur þeirra
röðuðust niður með mismunandi hætti í ólík líffæri, sem
fengu hvert sitt starf að rækja.
Einfrumungarnir voru í rauninni ódauðlegir. Þeir skift-