Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1925, Blaðsíða 67

IÐUNN
Vísur um Iðunni.
61
Vektu gróður, vermdu hiíð,
vetrar skeiðrúm þrengdu,
sumarauka sendu lýð,
sólarganginn lengdu.
Þá er þessi staka lagleg, og svipuð því, sem Iðunn
mundi kosið hafa, en nær þó ekki markinu:
Iðunn býður epli ný
elli snýr til baka.
Þó við bítum allir í
er af nógu að taka.
Höf. hefir gleymt að láta nafns síns getið, en kallar sig
= Iðunn kann ekki að leysa þessa líkingu og
biður því höf. að segja til sín.
Eins og við mátti búast hafa fleiri vikið að eplunum.
Þetta sendir Kristján Sigurðsson, Drúsastöðum:
Er örlög þyngja’ og orka dvín
andans slynga flugi,
sífelt yngi eplin þín
íslendinga hugi,
Þórður ]ónsson, Brekkukoti, sendi þessa stöku:
Fyrir hana faca á kreik
frægðarmanna pennar.
fslendinga aldrei sveik
eplaskrína hennar.
Tvær skammavísur fékk Iðunn, og þótti henni í raun
réttri lítið minna gaman að sjá ástina til sín setta fram
með þeim hætti. Gallinn var aðeins sá, að stökurnar
voru báðar andvana fæddar, þótt gott væri móðernið að
annari þeirra.
Hér kemur svo ein, eftir Árna Árnason frá Garði,
sem sýnist vera beggja blands:
Reykjavíkur fröken fín
fræða hefir sóttir