Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1925, Blaðsíða 7

IÐUNN
Hermann Jónasson.
„Meinleg örlög margan hrjá
mann og ræna dögum.
Sá er löngum endir á
Islendingasögum".
Þorsteinn Erlingsson.
Skömmu eftir miðbik síðustu aldar fæddist norður í
Bárðardai, að kalla í jaðrinum á Ódáðahrauni, lokkbjart-
ur sveinn, sem skírður var Hermann. Flest var honum
vel gefið, svo úr honum hefði mátt spinna dýrmætan
mann. En nornirnar lögðu honum mishæðóttan æfiveg,
sneru honum andstæðum slungna örlögþáttu, báru hon-
um fári blandinn mjöð. Hann varð hrasandi ágætismaður,
konungur og þræll, illum harðstjóra kúguð kempa. Hann
beið sama undarlega hlutskiftið, sem hlotnast hefir sum-
um hinum bestum Islendingum. I sjálfs sín efnum varð
hann, í óeiginlegri merkingu, á marga lund gjaldþrota-
maður, en gróðrar- og gróðamaður fyrir hönd þjóðar
sinnar ,og ættlands. Avextir af æfistarfi hans eru sýni-
legir sem steinn á leiði eða hrísla á hól. Fór þó fjarri,
að honum YrÖi úr sjer, sem vænta hefði mátt af yfir-
burðum hans, rithöfundhæfileikum, stjórnar- og skipu-
lagsgáfu, andlegri frjósemi og verklegri framtaksemi.
Sveinninn úr Bárðardal var einn kotungssonur ís-
lenskra æfintýra, er með afrekum sínum vann sjer kon-
ungdóm. En æfintýrin þegja um, að slíkum köppum
Iöunn IX. 1