Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1925, Blaðsíða 10

4
Sigurður Guömundsson:
IÐUNN
frábreyttan því, er gat að líta upp undir óbygðum Norð-
urlands. Hann segir af sjer sögu, er sýnir, að Hermann
hefir ekki átt langt að sækja grandvarleik og grómlaust
geð. Hann bað kaupmann einn láns til að byrja búskap
í Brasilíu: »Jeg sagði honum« ritar hann, »að ef jeg
dæi áður en jeg fengi ríkulega uppskeru af jörð minni,
fengi hann ekki hið minsta aftur af láninu. Hann sagð-
ist því heldur skyldu lána mjer, og svona hefði enginn
sagt við sig fyrri*. Eru slíkar aðferðir jafn sjaldgæfar
og þær eru vel fallnar til að afla sjer viturra manna
trausts. En fáum var betur treystandi til að leita sjer á
sömu lund lána heldur en syni þessa Brasilíufara, Her-
manni jónassyni frá Þingeyrum.
Hermann átti bróður, sem Hallgrímur hjet. Hann ljest
í Hólaskóla sumarið 1882. Hafði hann þá um vorið
lokið burtfararprófi á Möðruvöllum. Segir Þorvaldur
Thoroddsen, er var kennari hans þar, að hann hafi
verið »mjög vel greindur maður og hafði áhuga á nátt-
úrufræðum«, og er slíkt síst ofmælt. Það sjest á lýsingu
á eldgosinu á Mývatnsöræfuni 1875, er Hallgrímur hefir
samið og Þorvaldur birtir í »Ferðabók« sinni.1) Er fá-
gætt, að jafnungur maður hafi svo afburðagóð tök á
lýsingum og máli, sem Hallgrímur haft hefir á fyrra ári
Möðruvallavistar sinnar.
Hermann Jónasson fæddist í Víðikeri 22. okt. 1858.
Hann gat tekið undir orð Fornólfs, að
„móöurhöndin mjúk og hlý,
mönnum öllum kærri“,
hefði löngum verið fjarri sjer á bernsku- og æskuárum.
En eigi varð hann af slíku kaldlyndur, sem oft hefir
þótt raun á verða um slíka útilegumenn. Á fjórða ári
1) Feröabók I., bls. 306 — 310.