Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1925, Blaðsíða 72

66
Einar Þorkelsson:
IÐUNN
að skyldarerindi átti eg að Litlalóni, en það stendur
niður við sjó, ytst í jaðri Bervíkurhrauns, og var krók-
urinn þangað mikill og bagalegur. Eg hafði því ætlað
mér að fara frá Litlalóni um Hólahóla, stefna neðar-
lega á Purkhóla og leita náttbóls á Malarrifi, sem er
skamman spöl vestar Lóndröngum.
Til er önnur leið frá Hólahólum austur eftir alt í
Dritvík og svo yfir Djúpalónssand að Lóni. Er þá farið
frá Hólahólum ofan hraunið og niður á sjávarhamra, þá
er liggja óslitið til Dritvíkur, svo að hvergi má þá ofan
fara, nema í sigi. Hamrar þessir heita Járnbarði, en eru
í daglegu máli nefndur Barði. Fyrrum hefir verið ruddur
vegur eftir brúnum Barðans, víða alltæpur og eigi rúm-
ur. Fyrir langa-löngu er úr veginum hrunið og sums
staðar er hann af með öllu, og er þá ekki annað að
leita en upp í brunann, úfinn og illtræðan. Hæð Barð-
ans yfir sjó er allsstaðar nokkur og víða mikil, en þó
hvergi slík sem í Svörtuloftum, en þau liggja vestur af
Saxahvolsbjargi til Ondverðarnessbjargs.
Dritvík verður þar, er Barðann þrýtur að austan, og
heitir þar Naggur. Tröllakirkja girðir hana að austan.
Upp af Tröllakirkju gengur ávalur hamarinn, mjór og
eigi hár. Hann er og nefndur Barði. Þá tekur við
Djúpalónssandur. Upp í landnorðurhorni sandsins er
Djúpalón, vatnsbólið frá Dritvík og Lóni. Þar eru stein-
tökin fornu og bergstallurinn, er þau skal á hefja. Fram-
an til við Djúpalón er kleifin upp á vesturenda Lón-
bjargs og er einstigi.
Allar eru leiðirnar sunnan jökuls, um hraunin og
björgin, langar og seinfarnar, en engin er þó jafn ill-
træð og hættuleg sem Barðinn, þeirra er greiddir hafa
verið vegir um. Og á sá enginn lífsvon, er fram af
Ðarðanum fellur.