Kirkjuritið - 01.04.1944, Qupperneq 34

152
Sigurður Stefánsson:
Apríl-Maí.
og þess, að þrátt fyrir allt er hægt að fullyrða, að beinna áhrifa
kristins trúarboðskapar gæti þó hvarvetna í því starfi, sem hing-
að til hefur verið unnið fyrir gamla fólkið í þessu landí. Al-
kunnugt er t. d. hverjir lögðu grundvöllinn að stærsta ellihæli
landsins, sem án efa hefur orðið fyrirmynd að likum stofnun-
um annars staðar og hvatning mörgum víðsvegar til þess að sinna
meira þessum málum. Áhugasamir trúmenn stóðu þar saman að
verki, og um árafjöld hefur nú það heimili verið rekið í yfir-
lýstum kristilegum anda.
Og nú í dag er ég hingað kvaddur sem fulltrúi og þjónn kirkj-
unnar til þess að flytja blessun hennar þvi starfi, sem hér er í
byrjun fyrir þá, er erfiðað hafa.
Þetta hús, sem er ætlað það hlutverk að vera í framtíðinni fyrst
og fremst hæli og skjól eltinnar, það er til orðið með þeim hætti,
sem einsdæmi má telja. En sú saga skal ekki hér sögð. Aðeins má
geta þess, að bygging hælisins hefir þegar að makleikum hlotið
lofsorð margra nær og fjær, svo að ég ætla jafnvel að fátt eða
ekkert hafi verið framkvæmt í héraði. hin seinni misseri, það
er vakið hafi eins mikla athygli og aðdáun. Sýnir það, að menn
kunna að meta það, sem vel er gert fyrir þá, sem annars fara svo
margs á mis og gleymast svo tíðum. Og fagnaðarefni er það'
líka hverjum þeim, sem eitthvað ofurlítið hugsar lengra en til líð-
andi stundar, að sjá og vita slíkt mannvirki og þetta rísa upp,
griðastað þreyttum og sjúkum og sárum, einmitt samtímis því, að
banvæn skemmdaröld eyðingar herjar heim allan.
Ég flyt eiganda hælisins innilegt þakklæti ki.rkjunnar fyrir
þetta verk og heillaóskir um framtíð þess. Og frá honum færi ég
fyllstu þakir öllum þeim, sem hér hafa að unnið, hjálpað til að
gera þetta hús svo hlýlegt og aðlaðandi, sem raun er á orðin, og
þeim, sem hafa sent hælinu fagrar gjafir og fé. Allt slíkt hefir
orðið til uppörfunar og gleði og þannig bætt úr mörgum byrjun-
arörðugleikum.
Og síðast en ekki sízt ber ég hér fram þakklæti hinna fyrstir
vistmanna, þeirra, sem hér hafa átt dvöl á hælinu nú um nokk-
urt skei.ð. Þessi fáu gamalmenni eru hér raunar í dag sem
nokkurskonar fulltrúar þeirra allra, sem hingað eiga eftir að
koma — síðar. Blessunaróskir og þakklætisbænir þessa fólks sýna
vel, hverjar vonir má gera sér um það starf, sem hér er að hefj-
ast. Vér trúum því, að það fari svo sem til er stofnað.
Og vissu höfum vér þess, ef vér biðjum hann, sem yfir oss vakir
og einn er alger í kærleikanum, biðjum hann að vernda þetta
hús og vera með í verki. Án hans megnum vér alls ekkert.
Megi þá blessun hans hvíla hér yfir í bráð og lengd. Megi