Kirkjuritið - 01.04.1944, Blaðsíða 50

Kristindómsfræðsla barna.
Úr bréfi frá húsmóður.
Kristindómsfræðslan í landinu var aðalumræðuefni yðar, oí!
var það að vonum. Ég vona, að yður detti ekki í liug, að 'það,
sem áfátt er i þessum efnum, sé af trúleysi yfirleitt. Fólk er trú-
að, margir hverir, alveg eins og áður, aðeins með nokkuð
breyttum liætti. Stendur ekki skrifað: „Sýn mér trú þína af
verkunum“. Yfirleitt var breytni manna áður á tínium miklu
verri en nú, bæði við menn og málleysingja. En það er annað,
sem nú er að hverfa úr tífi manna, það er iotningin fyrir öllu
guðlegu, bæði í orðum og athöfnum, og þetta er ákaflega mikill
missir, því að með ])essu móti þverrar lirifningarliæfileikinn
hjá mönnunum, en án hans er lífið för um eyðisand.
En þessir vankantar, sem eru á kristindómsfræðslunni, stafa
mjög mikið af þvi, að börnin verða að læra svo margt annað.
Það er heilt syndaflóð af bókum, sem hellt er yfir þessa vesl-
inga á aldrinum frá 9—14 ára, og alit þetta eiga þau að vera
búin að læra á þessum fáu árum, án þess að vera eiginlega svo
andlega þroskuð, að þau geti lært allar þessar „fræðir“, sein ég
kann ekki að nefna. Og svo er liið æðsta og bezta látið sitja á
hakanum, sem sagt, perlan er lögð lil hliðar, en glerbrotin, hism-
ið er hirt, það á að vera veganesti ungmennanna út í lífið.
Siðfræði eiga lieimilin sjálf að kenna. Ef ég ætti nú börn á náms-
aldri, þá myndi ég ekki hirða um að láta þau læra allt, sem nú
er fyrirskipað, hvað sem fullnaðarprófi liði. Það eru til önnur
stærri próf, þegar komið er út í lífið, og frá þeim prófborðum
er gott að fara með háa einkunn.
Úr bréfi frá leikmanni.
Um samvinnu presta og kennara er ekkert ofmælt hjá yður.
En hvernig á að fara að þar, sem t. d. 2 kennarar eru við barna-
skóla, og annar er afskiptalaus um alla kristindómsfræðslu, en
hinn ofstækisfullur postuli, sem vægast sagt ekki livetur, held-
ur máske það gagnstæða, börnin lil messugjörðar, af þeirri
ástæðu, að presturinn flytji ekki hreint og ómengað Guðs orð?
Hver er nú heppilegri leiðtogi barnanna? Ég fyrir mitt leyti
kýs þann fyrnefnda, því án hans ihlutunar get ég nokkurn
veginn óátalið stjórnað barni mínu.