Kirkjuritið - 01.04.1944, Qupperneq 56

174
Helgi Konráðsson:
Apríl-Mai.
þeir töldu mig engan vantrúarmami. Sumir töldu mig jafnvel
trúinann, en viðskiptin enduðu œfinlega svo, að við skildum
hvorugir aðra. Ekki efast ég um, að ég og þeir höfum viljað vel.
Alltaf hefi ég sannfœrzt um það betur og betur, að krafta lækna
og presta þarf, og á þjóðin að samræma, svo að störf lieggja
komi að sem fyllstum notum, til þroska mannlifsins á voru landi.
Vegna þessa eðlilega og sjálfsagða markmiðs, þarf að ríkja fyllsti
•skiíningur beggja á störfum heilbrigðs lífs og þroska. Þú spyrð:
Treystir ríkið sér til að samræma viðleitni hins veraldlega og
kirkjulega embættismanns? Ríkinu ber lieilög skylda til jiessa,
svo framarlega sem það liefir áhuga og vilja á að mennta þjóð-
ina með útbreiðslu vísindalegrar þekkingar, því að hún losar
menn við alls kyns hleypidóma, sem baka mein og böl. „Visind-
in efla alla dáð“ o. s. frv. Prestarnir neita því ekki, þeir vita það
og innan þeirra vébanda ætti að vera bægt öfgalaust að sam-
eina viðleitnina. Því ekki að nota þennan dýrmæta aflgjafa
handa blessuðu fólkinp? Við höfum svo sem ekki, mannkind-
urnar, öðlast nema lítinn kyndil enn al' ljósi sannleika og þekk-
ingar, en með þvi má lýsa, svo lengi sem það Iogar og ber birtu
l'rá sér. Aukin þekking á þróun lífs og lifslögum hlýtur jafnan
að glæða trú þeirra, sem trúhneigðir eru, á dásamlegan æðri
mátt, og þar með auka trú þeirra á þann mátt, sem „augað gaf
og allan dásemdarkraft lians“. i
Ég hefi stundum sagt við prestana: „Þið eigið ekki að fá að
stíga í stólinn og prédika fyrir lýðnum, fyrr en þið hafið fræðzt
að marki um þróun lífsins hér á jörðu, kynnt ykkur líffræði
með námi á háskóladeild, sem þá kennslugrein hefir með liönd-
um. Þið gerið og getið gert meiri skaða en gagn manngróðrin-
um, sem ykkur er trúað fyrir, engu siður en okkur læknunum,
ef þið þekkið ekki einföhlustu lífsins lög, sem ykkur ber að
kynna fólkinu“.
Ég hel'i ol't í viðræðum við vini mína, prestana, niinnzt á einn
þeirra ágæta sléttarbróður, síra Björn í Sauðlauksdal, sem rækt-
aði matjurtir og kenndi fólki lifsins lög, svo sem, að mæður
hefðu börn á brjósti, og um lífsmátt brjóstamjólkurinnar fyrir
afkvæmið. í viðtali við „Atla“ segir liann á þessa leið: „Ef ]ni
vilt ala upp fyrirmyndarnaut, þá gefðu kálfinum mikla nauta-
mjólk, og viljirðu gera barnið þitt að kálfi, þá gefðu því lika
nautamjólk, en viljirðu gera barnið að myndarmanni, þá
gefðu því i öllum guðannu bænum brjóstamjólk, móðurmjólk,
]iá lireinu lind, sem guð lætur upp spretta i móðurbrjóstunum“.
Ríkið missir sannarlega mikinn kraft í orðum góðra klerka,
sem gætu og ættu að fræða lýðinn um nauðsynlcgustu lífsins