Kirkjuritið - 01.04.1944, Qupperneq 60

178
Helf>i Konráðsson:
April-Maí.
isins i Vestmannaeyjuin í „Heilbrigðu lífi“, bætir bann
við þessari athugasemd:
„Þetta er að mörgu Jevti merkilegt bréf. Bak við það
er mikil alvara og viðleitni til að skilja kennimennina
og starfa í félagi við þá. En héraðslæknirinn liefir orðið
fyrir vonbrigðum. (Leturbreyting bér). Hann hefir orð-
ið var við mikla fáfræði um „líkamann og lífsins lög“,
eins og læknirinn skilur þau frá „biologisku“ sjónar-
miði. En svo voru kennimennirnir vel heima á öðrum
sviðum, þar sem bréfritarinn gat ekki fylgt þeim. Þetla
er skiljanlegt, því að læknishugsunin er i aðalatriðum
byggð á vísindalegri þekkingu. En þó að guðfrivðin sé
undir sama þaki og aðrar húskóladeildir, þá verður
ekki séð, að trúarlærdómur hennar eigi heima í þeirri
stofnun(Leturbreyting hér).
Þessi orð eru skrifuð af mikilli samúð með lækninum,
svo að nálgast föðurlega umhyggju. Héraðslæknirinn
liefir orðið fyrir „vonbrigðum“ með prestinn sinn. Þetta
lilýtur að ganga hverjum lesanda til hjarta. Hér er ham-
ingjusamur maður. Hann stundar það starf, sem þarf-
ast er allra, hann er læknir. Menn koma til hans baltir
og volaðir, sjúkir og þjáðir, með krabbamein og tæringu,
og liann gefur þeim heilsu og þrótt. Enginn verður fyrir
vonbrigðum af honum. Hann kann líffræði og þekkir
lifsins lög'. Og fólkið skilur þetta, Það fer eftir ráðum
læknisins, lifir hollu lífi í mat og drykk. Hann verður
ekki fyrir vonbrigðum með það — nema einn mann í
söfnuði sínum, prestinn. Presturinn er svo ófyrirgefan-
lega fáfróður og þykist þó vita allt, og læknirinn, sem
er vísindamaður, getur ekki átt neina samleið með hon-
um. Alltaf þarf eittbvað að skyggja á.
Þó virðist annað vera enn athugaverðara í augum rit-
stjóra „Heilbrigðs lífs“, og það er, að trúarlærdómur
guðfræðinnar skuli vera kenndur í annari eins vísinda-
stofnun og Háskóla íslands. Auðvitað er ])að eiginlega
til skammar, að lögfræði, heimspeki og norræn fræði