Kirkjuritið - 01.04.1944, Blaðsíða 63

Kirkjuritið. Heilbrigt lif. 181
í „Heilbirgðu lífi“ II. árg. bls. 24 standa þessi orð i
Ritstjóraspjalli:
„Læknastéttin befir farið öðruvísi að (en skottulækn-
ar) og löngum ætlazt til, að sjúklingarnir bæru blint
og óskorað traust til læknavísindanna. En á þessu vill
verða misbrestur, því að almenningur hugsar ekki vís-
indalega“. Þessi orð verða ekki misskilin. Höfundur
þeirra telur það vísindi, að trúa „blint og óskorað“. Vís-
indin eru þá ekki að rökhugsa, kryfja, leita, efast, eins
og talið liefir verið. En hversvegna á þá ekki trúarbragða-
fræði beima í Háskóla íslands? Er bún þá ekki orðin
visindi, einnig að dómi Gunnl. Claessen? Nei, ég sé, bvað
bann vill. Hann vill lála kenna trú á læknavísindin.
Þau eru að vísu ekki alveg óskeikul, en þó mun ekki
vera liægt að komast lengra á þessari jörð. Mér finnst,
að guðfræðideild Háskólans ætti að taka þetta til at-
bugunar.
Annað dæmi um rökhugsun sama höfundar mætti
einnig nefna. Það er í sambandi við aumingja fólkið i
Hafnarfirði, sem neitaði að koma til læknisskoðunar.
Eftir að doktorinn befir lýst því yfir, að þetta fólk bafi
verið baldið trúarbrjálsemi, og þar af leiðandi raun-
verulegir sjúklingar, og' að það bafi alls ekki verið i
kirkjufélagi eða söfnuði neins prests íslenzku þjóðkirkj-
unnar, skellir hann skuldinni á kirkju og presta og telur
framkomu fólksins eðlilega afleiðingn af starfi kirkj-
unnar. Ég get ekki að mér gert, áð mér finnast niður-
stöður læknavísindanna tapa i áliti bjá mér, ef þær eru
margar í álílca beinu áframhaldi af forsendum og þessi.
En í þessu sambandi mætti biðja dr. Gunnl. Claessen
að benda á einhver ummæli íslenzkra ])resta, er bentu í
þá átt, að þeir liafi reynt að telja fólk af að leita læknis.
I öðru lagi, að hann hendi á slæma samvinnu presta og
béraðslækna og að mistökin séu prestunum að kenna,
Þar sem þau kunna að finnast. I þriðja lagi væri æski-
logt að fá skýringu á þessum orðum hans í „Heil-