Kirkjuritið - 01.09.1953, Síða 69

BÆKUR
215
Móðir mín.
Bókin „Móðir mín“ er safn minningagreina, sem dætur og
synir hafa ritað um mæður sínar. Höfundamir eru 26 — allir
enn núlifandi, flestir komnir fram yfir miðjan aldur — sumir
á efri ár. Bókin er því, svo langt sem hún nær, lýsing á hús-
móðurinni íslenzku um og eftir aldamótin síðustu. Það var
húsmóðir hins gamla tíma, þótt hann sé ekki langt að baki —
húsmóðir þeirra tíma, sem gáfu öllum, sem vildu bjarga sér,
nóg að gera við ærleg en erfið störf, en veittu þeim fáar tóm-
stundir.
Þessar húsmæður höfðu í hinum æðsta heiðri dyggðirnar:
sparsemi, vinnusemi, nýtni, dyggðir, sem þjóðin þurfti að leggja
mikla áherzlu á, meðan hún var að brjótast úr fátækt til bjarg-
álna og leggja grunninn að stjórnarfarslegu og fjárhagslegu
sjálfstæði sínu. Mæðurnar, sem þessi bók segir frá, voru góðir
verðir um efnisleg verðmæti heimilanna. Þær drýgðu skorinn
skammt, þær bættu og blessuðu hverja björg, sem barst í bú.
En þeirra er ekki minnzt í þessari bók fyrir þetta starf fyrst
°g fremst, enda þótt börn þeirra og þjóðin öll standi í mikilli
þakkarskuld við þær og stéttarsystur þeirra fyrir það. Þá
þakkarskuld þarf nútímakynslóðin að reyna að borga með því
að taka upp eitthvað skynsamlegri meðferð fjármuna en tíðk-
azt hefir nú um sinn.
Mæðranna í þessari bók er minnzt af sonum þeirra og dætr-
um fyrir móðurástina, fyrir kærleika þeirra og umhyggju fyrir
börnum sínum, fyrir hispurslausa elskusemi þeirra, fyrir sam-
áð þeirra með öllum, sem áttu bágt, fyrir umönnun þeirra með
öllu því, sem lifði og hrærðist í umhverfi þeirra og efni þeirra
°g kraftar hrukku til að líkna og hjálpa. Þessar mæður hafa
verið ólíkar að skapgerð og hæfileikum. Ekki hafa aðstæður
þeirra í lífinu síður verið ólíkar. Langflestar þeirra hafa verið
húsfreyjur í sveit, sumar fátækar einyrkjakonur — aðrar hús-
mæður á tignustu heimilum landsins, en allar hafa þær á sín-
um vettvangi borið bjart ljós kærleika síns og elsku, sem hef-
lr lýst og yljað samferðamönnum þeirra.
Ekki dylst mér það, hvert þessar húsfreyjur hafa sótt styrk
sinn og meginmátt í lífsbaráttunni. Það kemur glöggt fram í
þessum minningum. Það er í trúarinnar svalandi lind. Mér