Kirkjuritið - 01.05.1965, Blaðsíða 8

246
KIRKJURITID
hina mörgu. Hann reknr kirkjnsögu aftur í gegnum allt Gamla
testamentið — liann var einn af þeim, sem kunnu aS rekja sög-
una til uppörvunar, livatningar og gleði. Af því að hann sá hvar-
vetna spor hins eina, prestsins, sem ekki lirást, sem öllu Iieldur
uppi frá öndverðu og alla tíð. I birtunni frá lionum fölna ekki
blikin á ferli mannkyns, þau sem eru lians ættar, skína með ei-
lífum ljóma. „Látum oss því, þar sem vér erum umkringdir af
slíkum fjölda votta, létta af oss allri byrði og viðloðandi synd“.
Hann liefur leitt fram stóra fylkingu og nú skipar liann lienni
við lilið veikra bræðra og segir: Sjáið þessa þyrpingu manna,
sem fyrir trúna unnu undursamlega sigra og þeir vissu það
ekki sjálfir og aðrir sáu þá ekki og heimurinn átti ekki slíka
menn skilið. Vér ernm í fylgd með þeim, stöndum á lierðum
þeirra, erum umkringdir af þeim, allt er oss fært, sem þeim
var unnt, því trúin er söm og Drottins kraftur.
Umkringdir. Þar er ekki aðeins bræðrasveitin, sem nú er í
augsýn á akrinum. Hún er ekki sterk. Festin er nákvæmlega
jafnsterk og veikasti hlekkurinn. Og það veit liver um sjálfan
sig, að hann er veikur hlekkur. En það ætti að vera upp-
örvun og styrkur að finna liönd hins næsta, að vita liver af
öðrum. Það ætti að glæða kjark og þrek að hugsa um, hve
margir þeir eru, sem reka erindið góða. „Drengur fylgdi mér
engi“, sagði Þorvaldur, þegar Iiann fór með „dóm inn ilýra“.
Það þurfum vér ekki að segja. Vér fylgjumst að margir. Ef
Jiér finnst dauflega ganga í þínum verkahring, ef Jiér finnst
sem kraftar þínir eða hæfileikar Iirökkvi ekki til jiess að skila
ætlunarverki á tilteknu sviði sem skyldi eða hugur kýs, máttu
minnast Jiess, að aðrir í liópi bræðra hafa Jiað, sem þú hefur
ekki, komast það, sem Jni kemst ekki. Vanræktu aðeins ekki
náðargjöfina Jiína.
Vér værum vissulega sterkir, ef vér værum fullkomlega sam-
stilltir allir, ef vér værum með einum anda og einni sál, ef
sigrar eins væru allra gleði, bvrðar eins allra áhyggja. Þá væri
sveitin öflug og sigurvænleg.
En hærra er oss bent. Vér erum umkringdir af Jieini fjölda
votta, sem enginn telur eða sér. Þar raðast öld við öld, land
við land, já, eilífðir eilífða ern Jiar með. Sú kirkja er stór,
sem vér lifum í og þjónum. Stór og rík og máttug. Og þar