Kirkjuritið - 01.05.1965, Blaðsíða 73

Rpnjam ín Kristjánsson:
Freistingar í óbyggð
Sagan um freistingai- Jesú í óbyggðinni er ein hin snjallasta í
Nýja testamentinu, en af einhverri ástæðu lieyrist nú sjaldnar
um liana rætt í kristinni kirkju en stundum aður. Ef til vill
kann hún að þykja nokkuð ævintýraleg. Vera má að menn séu
að verða feimnir við að nefna Djöfulinn á nafn.
Heyrt hef ég menn segja: Getur nokkur upplýstur nútíma-
tnaður trúað svona sögu? Er hún ekki líkust þjóðsögunum
nm þann dæmigerða kraftaklerk Sæmund fróða og myrkra-
nöfðingjann, trúarlegt hugmyndaflug?
Einar skáld Benediktsson kunni þó vel að gera sér yrkisefni
ur viðskiptum Sæmundar og Kölska. I merkilegu kvæði lætur
liann þennan fjölkunnuga ])rest leika á myrkraöflin tneð liug-
'uti sínu og snilli, unz
völundurinn vítisreipa
verður klerksins fífl og þræll.
Einar skilur, að því fer fjarri, að þjóðsagan sé tilbúin af hjá-
trúarfullum einfeldningi til að skemmta auðtrúa alþýðu. Sög-
urnar eru án efa settar saman af mjög gáfuðum mönnum, sem
vel vissu, livað þeir voru að fara. Myrkrahöfðinginn leikur að-
ems á þá, sem ekki sjá við honum. Ef vitið er nógu mikið verð-
Ur mönnum það Ijóst, hverjar afleiðingar illt verk hefur, ekki
sizt fyrir þann sem fremur það, og um leið hverfur löngunin
til þess. Freistingar verða einungis þar sem vitund manna er
vafin blekkingum, og ]>eir sjá ekki skýrt til vegarins.