Kirkjuritið - 01.05.1965, Síða 53
KIRKJURITIÐ
291
iiiurkniiði og tilgang. Vér erum með lífi voru og starfi einn
liðurinn í sjálfsopinberun guðs. 1 gegnum líf mannanna á að
verða sýnilegt eitthvað af þeirri undra-tign og dýrð, sem vér
erum komnir frá og förum aftur til. „Því að guðs sa(mverka-
nienn erum vér; guðs akurlendi, guðs hús eruð þér“ (1 Kor.
3,9). Látum þennan sannleika ná lialdi á oss og stjórna liugs-
unum voruin og gjörðum í daglegu lífi voru. Gakk ókvíðinn
fram í þeirri trú, að óendanleg guðleg elska liggi að baki öllu,
sem þú gjörir, og öllu, sem maetir þér. „En vér vitum, að þeim,
sem guð elska, verður allt til góðs, þeim sem eru kallaðir eftir
fyrirhugun.“ Vér erum ekki til sjálfra vor vegna lieldur vegna
guðs. Hann liefir kallað oss eftir fyrirliugun. Og ])ótt oss þyki
tilveran liörð, þá er guð þó án efa gegnum allar þrengingar að
koma heiminum í sált við sig og safnar saman öllum brotum,
svo að ekkert týnist.
Eí oss langar til að sjá hið eilífa ljósið skína inn á þá erfið-
leika, sem vér höfum við að stríða, þá verðum vér að varpa
kiirt öllum ótta, allri tortryggni og efa um það, hvort lífið sé
fettlátt í sjálfu sér, og varpa oss í hina eilífu arma þeirra elsku,
sem birtist oss í Jesú Krisli. Það er ekki vort hlutskipti að
hugsa um, hvort líf vort hafi takmark út af fyrir sig; það liefir
}>að sjálfsagt; en ekki fyrir oss. Hugsaðu um þitt líf sem með-
ul í hendi guðs til þess að liann geti komið fram tilgangi sín-
unt; þú sért verkfæri í lians liendi, til þess að hann geti á þeim
stað sem þú ert komið fram vísdómi sínum og gæzku. Lifðu
hfi þínu í þeirri trú. Og þú munt komast til þeirrar sannfær-
tngar, að guð liafi sinn tilgang með h'f þitt, liann stefnir að
einhverju markmiði með þig. Og þá muntu líka trúa því, að
h'f þitt sé öruggara í liöndum lians en í liöndum sjálfs þín og
að þú um alla eilífð sérl í samvinnu og sambandi við óendan-
^ega gæzku, sem líka sendir geisla sína svo skýra oft og iðu-
lega niður í líf þitt, að þú kemur auga á þá mitt í erfiðleik-
l|tn þínum. Og þó veiztu, að fögnuður jarðlífsins er ekki nema
skuggi þeirrar gæzku.
Ef þér getið fallist á hugsanaferil minn í dag, þá sannfær-
tst þér og um, að það skiftir meira máli en kaupsýslumaður-
tnn hélt, hvort guð býr með einhverjum hætti í oss öllum. Það