Kirkjuritið - 01.05.1965, Page 9

KIItKJUrtlTIÐ
247
stefnir allt að sama marki, þar lýtur allt einum, prestinum
tnikla, sanna, fullkomna. „Vér liöfum mikinn prest yfir Ixúsi
Guðs“. Ég hef oft liugsað um þessi orð. Það er gott að minn-
ast þeirra, þegar hið marga smáa, of smáa, gerist stórt, og
þegar liið mikla verður um megn. Hann er nefndur prestur
í Guðs orði, sjálfur Jesús Kristur. Slíkri tign hefur liann sæmt
þá þjónustu, sem vér gegnum. Það er gleði að hugsa um það
en hitt þó miklu meira, að hann er sá þjónn og prestur
minn og þinn, sem hann gjörðist og er. Til hans skyldum vér
beina sjónum, þegar byrðin er þung og viðloðandi synd lamar
og dæmir, þegar sýnirnar blikna og viljakraftinn hefta bönd.
Hann er liöfundur trúar vorrar og fullkomnari hennar. Hans
verk er sú trú, sem með þér býr. Hún er veik, en hann, sem er
höfundur hennar, mun ekki afneita sínu eigin náðarverki.
Hann mun fullkomna það. Hann mun fullkomna allt. Því
hann liefur prestsdóm þar sem ekki verða mannaskipti, hann
er að eilífu og getur til fulls frelsað þá, sem fyrir liann ganga
fram fyrir Guð, því að liann lifir, lifir ávallt til þess að biðja
fyrir þeim. Biðja svo sem hann gjörði, þegar liann var festur
á krossinn: Faðir, fyrirgef þeim. Biðja svo sem liann gjörði
nóttina sem liann svikinn var: Faðir, ég vil, að Jieir séu hjá
mér Jiar sem ég er, til Jiess þeir sjái dýrð mína.
Réttum því úr máttvana höndum og magnjirota knjám. Og
þar sem vér höfum fengið óbifanlegt ríki, þá kunnum Jiakkir,
að vér með því megum þjóna Guði veljxóknanlega með guð-
hræðslu og ótta.
Þá vil ég í svip líta yfir liðið synodusár.
Horfnir brœSur
Einn þjónandi prestur liefur fallið frá á synodusárinu, síra
Gunnar Jóhannesson, sóknarprestur til Stóra-Núps og prófast-
11 r í Árnesþingi. Haim lézt 14. febr. Jj. á.
Síra Gunnar fæddist 7. júní 1904 og varð Jiví aðeins rúm-
lega sextugur að aldri. Hann var fæddur að Hamri í Laxárdal,
S.-Þing., sonur hjónanna ICristínar Jóhannsdóttur og Jóhann-