Kirkjuritið - 01.05.1965, Qupperneq 67

KIRKJURITIÐ
305
Næni lieliningur, eða 28 af 60 segja, að boðskapur kirkj-
iuinar liafi Jiaft álirif á sig, 6 tala um lítil álirif og á 11 liefur
boðskapurinn alls engin álirif liaft. Afgangurinn er óákveð-
11111 eða getur ekki gert sér grein fyrir málinu. Hins vegar eru
að'eins 11 af 60 sem nefna, að ræða li já presti liafi einhverntíma
snortið ]>á og vakið til umbugsunar. Aðrir 11 tala um, að ræður
hafi alclrei snortið þá, en bins vegar vakið þá til umliugsunar
11111 eitt eða annað. Og 12 kannast við, að ]>etta liafi ef til vill
koniið fyrir í eitt skipti eða svo. En 26 muna ekki eftir nein-
uin álirifum af ræðum prestanna.“
Oss prestunum er óhjákvæmilegt að taka þessi ummæli al-
varlega og þessar niðurstöður — þótt ekki séu algildar — til
rækilegrar umliugsunar. Og vér getum ekki varizt að finna að
1 þeim felst all þungur dómur yfir oss.
En uin leið er ekki aðeins rétt lieldur skylt að minnast á,
að vér erum ekki einir kirkjan. Það eru allir, sem telja sig
tb þess félagsskapar. Og foreldrar og skólar liafa sín álirif á
lífsskoðanir barna og unglinga, og það oft enn meiri en presl-
;iriiir.
f*að verður, eins og flest annað vanabundið fvrir öllum,
l,ngum og gömlum, hvort ]>eir sækja kirkju eða ekki. Þátttaka
unglinga í kirkjugöngum getur aldrei orðið almenn fyrr en
foreldrarnir taka aftur upp hinn gamla sið að fara ineð börn-
!n sín í kirkju að staðaldri, frá því að þau eru á unga aldri
°íí fram yfir fermingu.
Hitt er svo að sjálfsögðu bið vandasama verkefni vor prest-
anna að gera guðsþjónusturnar með bjálp kirkjukóranna og
bleiri aðila, þannig úr garði að þær verði ungum og gömlum
l'Ugþekkar og bæði til uppbyggingar og fagnaðar.
Að þeir skilji og finni að þar er boðað fagnaðarerindi í
°roi og söng og bænum. Fari því fúsir til messu og finnist þeir
í'afa átt þangað eittlivað að sækja.
Og verður það ekki sem betur fer flestra reynd, sem oftast
konia ?
★
20