Kirkjuritið - 01.05.1965, Blaðsíða 43

KIRKJURITIÐ
281
Kona spurði eitt sinn mann sinn að því, livort það myndi
vera satt, að guð byggi með einhverjum liætti í oss öllum.
Maðurinn fékst við kaupsýslu og var að eðlisfari fremur stuttur
í spuna. Hann svaraði: „Þetta má vel vera, en annars held ég
það skifti litlu máli.“
Svo hafa menn oft litið á. Margir hyggja, að trúmálin komi
oss lítið við í daglega lífinu og það varði litlu, liverjar hug-
myndir menn gera sér um guð. Svo hyggja hin grunnfærustu
á öllum öldum og svo hyggur allur fjöldinn á sumum tímum.
Þannig litu margir á málið, áður en ófriðurinn mikli liófst.
En mikil breyting er nú fram að fara í heiminum í þessum
efnum. Mönnum er nú að skiljast það betur en áður, að það
ræður miklu um lunderni manna og lieilla þjóða, bverjar hug-
myndir þeir gera sér um guð. Það stendur ekki á sama, hvers
konar guð menn tigna og trúa á. Jafnvel margar greinar í
gl.tm. má nota til að skapa af þeim grimman og miskunar-
lausan herguð. Og kirkjurnar má nota til að koma þeim liug-
mvndum inn hjá lieilli þjóð, með því að lögskipa liermönn-
um að sækja guðþjónustur, þótt kirkjusókn að öðru leyti sé
öll í hnignun. Styrjöldin hefir gert mönnum ljóst, að sú ríkis-
hugmynd, sem titilokar siðgæðið úr guðshugmyndinni, getur
ekki gert annað úr lieiminum en blóðvöll. Nú sjá fleiri og
Heiri, að einn alha mikilvægasti þátturinn í lífi vor allra er
það, hverjar hugmyndir vér gerum oss um guð. Hinn andlegi
maðurinn skapast eftir mynd þess guðs, sem hann trúir á. 1
hafróti stórviðburðanna og hrellinganna, sem yfir liafa gengið
síðustu árin, hefir þörfin vaknað eftir að hafa eitthvert akk-
eri að liggja við; og það akkeri er trúin á guð. Missist hún,
hefir mörgum fundist hann hljóta að sökkva ofan í örvænt-
mg og ömurleik. Hversu oft kemur það fyrir í lífinu, að menn
kalda sér uppi á göfugri og háleitri hugmynd um guð. Sann-
færingin um heilagan, réttlátan og gæzkuríkan guð er það
enia, sem megnar að viðhalda trú þeirra og von.
Fyrir því er það næsta eðlilegt, að þeir komi tímarnir fyrir
OSS öll einlivern tíma á æfi vorri, að oss finnist það skifta
mestu máli: livernig guð sé. Hugsar liann um oss? Getur liann
bjargað oss? Er liann almáttugur? Birtist liann oss í Kristi
Undanfarin ár hefir líklega sxi spurningin verið efst í liugum