Kirkjuritið - 01.05.1965, Page 89
Andlegt Ijóð
Jesús {>rætur, heiinur lilusti,
höfug tárin væta kinn.
Vegna jarðlífs liáværs hláturs,
Iieyrist ekki gráturinn.
Jesús grætur, heiniur heyri,
hljóðlát falla tárin skær.
Tímans hraði hugann glepur,
hjartað er sem luktur hær.
Jesús grætur, hugur hugsi,
heiminn skortir vinnufrið.
Tæknin sífellt tímann styttir,
Trúin flytzt á geimfarið.
Jesús grætur, tíminn talar,
táknrænt er hans fingramál.
Uppalendur ýmsir flæma
arnla Guðs úr barnsins sál.
Jesús grætur, fáir finna
frið, sein eftir skildi hann.
Skemmtanirnar blekkja og hrjála
hoðorðin og sannleikann.
Jesús grætur, ungir, aldnir
okið hræðast meistarans.
Staðreyndanna staðreynd vitnar
stöðugt þó um dauða hans.
Jesús grætur, vinir villast,
vá er mörg í kristnri hjörð.
Enn )>á svikakross að kyssa
kunna menn um alla jörð.
Jesús grætur, vormenn vaknið!
Vinnið lnig á hverri þraut.
Sækjum fram i sigurgöngu
sameinaðir lífs á hraut.
Gleðjum Jesú, grætum eigi,
grátur hans sé okkur vörn.
Greiðum Iionum gang til hjartans,
geymum í oss saklaus hörn.
Gleðjum Jesú, unga æska,
efnum heitin ég og þú. ■—
I okkar sálar-aldingarði
yrkjuin kærleik, von og tni.
Gleðjum Jesú! Traustum tökum
tengjumst anda friðarhands.
Jesú nafn á minnismerkið,
meitlum jafnt og „Guð vors lands“.
E.G.