Kirkjuritið - 01.06.1967, Qupperneq 73

KIRKJURITIÐ
311
'''■fndu „lítúrgískxi lireyfingar“, yfirleitt, innan lúthersku
irkju-deildarinnar.
Verða þá fyrst fyi-ir mér þrjar fyrstu línurnar í tölulið 1 í
” ormá]anum“ — og þó eiginlega hara þriðja línan, en þar
®r runsögn sem jafngildir fullyrðingu, um, að kristin trú og
nsts-frœ&i fChristología) sé eitt og hiS sama. Ábyrgðaraðili
J ess!ara orða, „lítúrgríska nefndin“ í „Lútherska heimssam-
andinu“, getur ekki beðist undan bókstafstúlkun þessara um-
!'la‘la sinna — svo virðulegur og hálærður aðili — í leiðbein-
‘°Kuin sem gefnar eru út almenningi guðfræðilega menntaðra
lll;|nna innan „Lútherska heimssambandsins“ til skilnings-
ai|ka á lítúrgrískum viðfangsefnum Sambands-deildanna. Þess-
111,1 ummælum unx samsemi kristinnar trúar og Christologíu
eK liarðlega mótmæla. Kristin trú er fyrst og fremst viður-
6 *• Krists í lijarta mannsins — einföld, djúp og sterk skynj-
101 Krists — það að gefa sig (í meiri og minni ófullkomleika)
°num á vald. Christología er fyrirfram dærnd tilraun til
ls*nda]egrar skýrgreiningar á Kristi -— stöðugum breytingum
jndirorpin í 17—18 aldir — tísku háð nú á þessum ofurveldis-
I <)fíUm tízkunnar. Ég fer ekki fleiri orðum um þetta, nema
^'að ég vil henda á, að þarna upplýsist, eins og með eldingar-
e,Lri, livers konar andi það er, sem ríkir í hugskoti forystu-
\r 1Ua ”^tur8rrsku hreyfingarinnar“. Það er andi trúfræðinn-
. andi sérfræðinganna, sem ekki kunna sér hóf í mati sínu
^kli sérfræði sinnar. Sérfræðingunum verður, yfirleitt tekið,
rei fullnægt í því mati -— hliðstætt dæmi eru t. d. skóla-
„ 1 ,ln' ^iar hafa sérfræðingum hinna liefðbundnu skólanáms-
”.euia verið gefnar frjálsar hendur, að kalla, til að ákveða
gj^ se*nið og lestrarmagn þess — og skólarnir orðið svo við-
^a við lífið sem flestum mun nokkurn veginn ljóst!
j.j,. arfa mun kristin kii-kja almennt vera talin síður frálaus
j.. ^niannfélagsins en skólinn — og það þýðir ekkert fyrir
kirk!Ulla að ætla að snúa sig úr jieirri ábyrgð, því að á meðan
j . Jau veltir af stakri nákvæmni fyrir sér lítúrgískum vanda-
^ 1Ul"— svo að maður nefni ekki hér fleiri dæmi sams konar
jj . a er heimurinn, sem hún er stofnuð til að frelsa, lireint og
Uu á fremstu nöf þess að fyrirfara sér, en liún sjálf æ ein-
In’u < fl £aKuvart heiminum, sem ekki er að undra þar sem
11 hlýtur aðallega forsjá teoretískra sérfræðinga, sem bora