Nýjar kvöldvökur - 01.01.1948, Qupperneq 100

90
FLINK STYRIMAÐUR
N. Kv.
kom hjálpuðu þau Grafton og Júnó Flink
til að bera allt dótið upjj að tjaldi og var
Tom látinn gæta þess. Svo var komið upp
öðru tjaldi. Flink þurfti að fara fleiri ferð-
ir um borð til að sækja sængurfatnað, ým-
iskonar matvæli og búsáhöld. Þegar Flink
kom í land úr síðustu ferð sínni um borð í
Tasmaníu, setti hann fúnó inn í hvernig
hún skyldi búa að tjaldinu svo, að notalegt
yrði og súglaust. Þessi röska og duglega
negrastúlka gekk svo frá öllum verkum sín-
um við útbúning allan á tjaldinu að Jjví
er til hennar kom, að enginn hefði gert það
betur.
Nú var tekið að kvölda, og kom þeim
Grafton og Flink saman um, að sjálfsagt
væri að fara nú um borð að sækja frúna og
börnin. Þau gætu nú svo vel haft jrað við-
unanlegt í tjaldinu; og héldist góða veðrið,
mætti svo koma öllu enn betur fyrir daginn
eftir undir næstu nótt. Sjálfsagt var að nota
tímann vel, þvi skylli allt í einu á storm-
ur og óveður, mundi skipið sennilega liðast.
í sundur, og allt í lestinni eyðileggjast.
Frú Grafton var engan veginn vel búin
að ná sér ennþá, en hún hressti sig upp og
um síðir tókst að koma henni niður í kæn-
una. Þegar f land var komið var hún borin
upp í tjaldið og látin í rúmið, það er að
segja lögð á þykka og góða stangadýnu.
Hennar fyrsta var, að biðja um vatn að
drekka, því að hún væri svo þyrst.
„Mikill asni gat eg verið, að muna ekki
eftir að haf'a vatn með okkur frá borði,"
sagði Flink, ,,en nú skal eg strax bæta úr
þ ví ■ “
Hann flýtti sér um borð' og kom að lít-
illi stundu liðinni í land með tvær tunnur
af vatni, og hjálpaði Villi honum til að-
velta jjeim upp að tjaldi.
Nú var blessaður karlinn, gamli Flink,
alveg búinn að ganga fram af sér. Hann
var nú búinn að vaka margar nætur í röð
og hamast og vinna langt yfir getu fram
frá morgni til kvölds. Þennan dag hafði
hann eigi mat smakkað, svo að einnig
hungrið tók nú að sverfa að honum.
,,Eg held að eg verði nú að fleygja mér
út af dálitla stund, Villi minn!“ sagði hann.
„Gefðu mér nú kjötbita, kex og vatn; eg
ætla að vita, hvor eg hressist eigi við það.“
Grafton var meira en nóð boðið að sjá,
hvernig Jretta tryggðatröll var búinn að
fórna sér fyrir aðra. En um var að gera,
að láta livergi bugast, og halda fjörinu og
glaðværðinni í gegnum alla erfiðleika og
stríð.
Nú fengu allir að eta og drekka eftir
\ ild, og síðan var gengið til náða í báðum
tjöldunum. Að sönnu vantaði nokkuð á.
að annað tjaldið væri fullbúið, en þeir, er
í því skyldtt hafazt við, voru orðnir svo
úttaugaðir og Jjreyttir eftir erliði dagsins,
að þeir sofnuðu vært og rólega á stangadýn-
unum sínum.
XI. KAPÍTULI
„Morgunstund liefur gull í mund.“
Sá, er fyrstur brá, blundi næsta dag, var
Grafton. Hann fór út úr tjaldinu og sá sig
um. Það var heiðríkt veður og lítill and-
vari. svo að sjórinn gáraði. Það var sterkur
sólarhiti. en Joó svali í skjóli trjánna. Hann
undraðist gróðurinn og fegurðina allt í
kring um sig. En jafnframt gat.hann eigi
stillt sig um að íhuga, hve slysalega ferðin
hafði gengið. „Tasmanía" strönduð þarna
á skerjunum, bar vott um jrað. Skyldi hann
með konu og börn nokkurn tíma sleppa
héðan og komast heim?
Grafton stóð lengi og virti allt fyrir sér.
Svo leit hann inn í hitt tjaldið; Jrar sváfu
þeir Villi, Tom og Flink svefni hinna rétt-
látu.
„Já,“ hugsaði Grafton, ,,eg fæ vel skilið
það, að Flink þurfi nú að sofa og hvílast.
Það er mikið, sem hann er búinn á sig að
leggja fyrir mig og mína.“ Og Grafton
strengdi þess heit, að ættu þeir eftir að losna