Nýjar kvöldvökur - 01.01.1948, Qupperneq 115

N.-KV.
FLINK STÝRIMAÐUR
105
upp þessu dóti, sem liggur hér og hvar, svo
það sé til taks, er á því þarf að ltalda.“
Þeir Grafton 02; Flink <>enf>u svo til
o 00
strandar, þangað sem skjaldbökutjörnin
skyldi grafast. Auðvitað mátti hún ekki
vera mjög djúp, því þá yrði svo óþægilegt
að ná í skjaldbökurnar. Það varð að laga
vatnsskál með hárri steingirðingu í kring
svo skjaldbökurnar eigi gætu skriðið og
klifrað upp úr. Flink leit rækilega í kring
um sig, og var ekki lengi að koma auga á
það sem hann leitaði að. Rétt niður við
sjóinn sá hann sker í hæfilegri fjarlægð frá
landi. Það var fremur grunt rnilli lands og
skersins, skerið þverhnípt, og allt eins og
fyrirfram útbúið lianda þeim. „Þegar við
nú hlöðum tvo steinveggi, sinn hvoru meg-
in, þá eru vesalings dýrin innilokuð. Nóg
er grjótið hérna,“ sagði Flink glaður og
reifur, eins og hann hefði himininn hönd-
um tekið.
„ Já, eg sé, að þetta er rétt útséð,“ sagði
Graftonj ,,og eg sé meira. Eg sé að þau Villi
og stúlkan gætu hjálpað til. Haldið þér það
ekki líka, Flink? Er ekki rétt að kalla á
þau?“
„Þið þarna, Villi og Júnó! Komið hingað
strax!“ Og Flink veifaði hattinum.
Þau komu hlaupandi, Villi og stúlkan og
ápurðu livað til stæði.
Stúlkan var send til að sækja lyftisteng-
ur til Jress að betra væri að ráða við stærstu
steinana, en Flink fór að setja Villa inn í
hvernig lilaða skyldi úr grjótinu.
XIX. KAPÍTULI
Tom fœr iðraverki.
Nú var það matjurtagarðurinn!
Grafton og Flink gengu með sjónum alla
leið út á tanga þangað, sem Flink áleit vera
bezta garðstæðið. Tanginn var rnjór, og
þurfti því aðeins að girða á einn veginn.
Annars áleit Flink, að vel mætti dragast
með girðinguna, þangað til eftir regntím-
ann. Kartöflurnar kæmu þá eigi upp fyrr en
eftir regntímann. Það sem fyrst fyrir lá, var
að stinga upp jörðina og sá. Einnig þurfti að
þrífa til og undirbúa, rífa upp smákjarr og
hríslur, og flytja burtu. Það mætti nú líka
nota Ton við svona hreinsun. Hann gæti
vel borið frá og þannig létt undir, eftir því
sem faðir hans segði honum fyrir.
„Viljið Jaér ganga með mér hérna upp í
skóginn, herra Grafton svo eg geti sýnt yður
hvar eg hefi í hyggju að fella trén? Það er
ekki svo langt frá tjöldunum.“
Grafton var strax til í það. Brátt kornu
þeir á hæð eina, þar sem trén voru svo Jrétt,
að vart varð þrengt sér inn á milli þeirra.
„Þetta er nú staðurinn,“ sagði Flink, „og
nti skal eg skýra yður frá: Hér hefi eg hugs-
að mér að fella öll þau tré, sem í húsið vænt-
anlega fara. \7ið það leggst okkur til ljórn-
andi hentugur staður, þar sem við getum
byggt okkur forðabúr. Væri það nokkuð
vitlaust hugsað? Svo er það mikilsvert við
þennan stað, að hér má byggja virki eða
skotvígi með góðri útsjón."
Grafton horfði spyrjandi á Flink.
„Haldið Jrér að nokkur hætta geti verið
á ferðum?“
„Nei, Jrað lield eg nú ekki, en hins vegar
er gott að vera við öllu búinn. — En nú
hlýtur miðdegismaturinn að vera tilbúinn,
og því bezt að halda heim að tjöldunum.
Að dagverði loknum tökum við svo til
starfa!“
Allt stóð heima. Frúin hafði matinn til-
búinn, og þau Villi og stúlkan voru komin
heim frá vinnu. Tom hafði verið heldur
óþægur allan fyrri hluta dagsins. Hann
hafði vanrækt það, sem hann átti að læra;
hafði hann hrekki í frammi við Karóhnu
systur sína; laumaði glóandi kolantola í
hönd hennar, svo að hún skaðbrenndist, og
fleiri hrekkjabrögð hafði hann í frammi.
Þegar Grafton komst að Jressu, lagði hann
á hann þá maklegu refsingu, að hann skyldi