Nýjar kvöldvökur - 01.01.1948, Blaðsíða 128

118
FLINK STÝRIMAÐUR
in var afskapleg og slökkti eldinn, sem betur
fór. Flink var nú einn að stumra yfir Júnó,
og brátt kom í ljós, að hún var þó með
lífi. Hún dró andann, og brjóstið gekk upp
og niður. Hún mundi bráðum rakna við
og ná sér.
Þegar frúin frétti það, að eigi væri eldur
í húsinu og að stúlkan væri að rakna við,
varð hún róleg, og hið sama er að segja
um börnin. Nú tók einnig að lvgna. Þegar
lýsti af degi, stóð Flink í dyrunum og stúlk-
an við Iilið honum, komin svo á bataveg, að
hún gat .gengið óstudd. Þegar búið var að
koma henni í rúmið, fóru þeir Grafton og
Flink að atliuga skemmdirnar. Það kom þá
í Ijós, að eldingunni liafði slegið niður í
endann á húsinu, þar sem væntanlegt eid-
hús skyldi vera. Járnketillinn hafði bráðn-
að nokkuð og brenglast, en verst var þó, að
„Mettu“ liafði eldingin drepið, en kðiling-
arnir voru bráðlifandi.
Jæja, hættan var nú liðin hjá að þesstt
sinni. Drottinn hafði haldið verndarhendi
í sinni yfir þeim. En hættan, sem þeir Iiöfðu
lent í um nóttnia, olli því, að þeir þegar í
stað fóru að koma fyrir eldingavara. Þeir
höfðu nóg af koparþræði; og skamrnt frá
ltúsinu var tré eitt, sérlega vel fallið til að
koma þar fyrir eldingavaranum. Flink, sem
frá æsku hafði vanizt við að fikra sig upp í
möstur, varð eigi mikið fvrir að klifra upn
í tréð að tarna og koma eldingavaranum
fyrir.
„Þetta var nú nauðsynjaverk, að koma
þessu í lag,“ sagði Flink og þurrkaði af
sér svitann.
,,Já,“ sagði Grafton, ,.og við ættum einnýg
að setja eldingavara á geymsluhúsið okkar,
til þess að geta verið óhultir um farangur
okkar og dót, sem þar er gevmt.“
Nú kom hver dagurinn öðrum betri.hálfs-
mánaðartíma, og létu þeir feðgar og Flink
sannarlega hendur standa fram úr ermurn
við að koma upp varningshúsinu; enda reið
á að koma því undir þak hið allra fyrsta.
N. Kv.
Á kvöldin, að loknu dagsverki, voru þeir
svo þreyttir og úttaugaðir af erfiðinu, að
ViIIi mæltist ekki einu sinni til, að Flink
segði áfram ævisögu sína. Loks var húsið
albúið, og öllu í því vel og hentuglega fyrir
komið. Undir því var fyrir komið penings-
liúsi. þar skyldi féð og geiturnar eiga heima.
Þegar svo búið var að flytja allt dót og
farangur í húsið, og koma öllu í lag á sem
hentugastan hátt, og stígur lagður í gegnum
skóginn, var snúið sér að því að fara að
afla sér eldsneytis, og gengu allir að því
verki, nema frúin og yngstu börnin. Elds-
neytið var höggspænir og afsagaðir trébútar
og trjágreinar. Öllu var hlaðið í heljarmik-
inn köst eða hlaða, og varð Flink auðvitað
að ganga frá honum, lét hann dragast að
sér, og þakti hann svo með löngum og breið-
um greinum, sem rigningavatnið hripaði af.
„Jæja, eg held við séum nú búnir að sjá
fyrir þessu,“ sagði Flink; „þarna höfum við
nú eldsneyti til ársins, eða til næsta rign-
ingatíma. — Já, herra Grafton! Þér megið
ekki láta það neitt á yður fá, að eg tala um
næsta ár. Það getur svo sem vel verið, nð
við innan árs sleppum héðan, og er meira
að segja sennilegt. Eg er í engum vafa um
það, að sé Osborn skipstjóri á lífi, muni
hann leita okkar, sennilegast sjálfur sem
fararstjóri, eða geti hann eigi komið því við,
þá senda menn, sem hann treystir til að
leita okkar. Og eg hygg, að hið sama traust
megi bera til yfirstýrimannsins, Mackin-
toss.“
Að kvöldverði loknum hélt Flink áfram
ágripinu af ævisögu sinni á þessa leið:
„Já, eg gat þess seinast, er við þrír félag-
ar sluppum þarna í Kaplandi. Við fundum
okkur ágætis fylgsni, og í því höfðumst við
við allan daginn. Þegar mvrkt var orðið,
áræddum við að taka aftur til fótanna. Héld-
um við áfram til miðnættis. Þá rákumst við
á djúpa klettaskoru, sem var ágætis fylgsni,
og sváfum við þar svefni hinna réttlátu.
un/. birta tók af degi. Þegar við vöknuðum
O O