Lítið ungsmannsgaman - 01.02.1852, Blaðsíða 15

15
Vitringar veraldar þessarar ilirfist, að vefengja það,
að engin gæfa er til án dyggðar, og engin dyggð
án guðsótta.
5. Prófessor König dei/r trantt úrhnngri!
König lijet. niaður og var liáskólakennari í
Bern á Sveissalandi; liann var einstakur góð-
gjörðamaður. Einhverju sinni var hann húinn að
gefa fátækum svo mikið út úr búi sinu, að kona
hans bar sig upp við hann, og sagði að hvorki
brauð nje mjöl væri til á bænum. Jiegar hún
er lengi búin að barma sjer yfir jiessu, segir
König: „fyr hljóta steinar að verða að brauð-
um, en König deyi úr hungri.“ Og það varð
orð og að sönnu. 3>ví rjett á eptir þetta sam-
tal lijónanna kemur ókenndur herramaður, og
biður König að. snúa grein nokkurri úr öðru
máli á þjóðverska tungu. König lauk því starfi
á 3 Stundum, og vildi ekkert liafa fyrir. Áleið-
'orii heitn til sin dettur manninum í hug, að
biðja mylnumann, sem hann hitti, að bera nokkrar
skeppur af mjöli til Königs. En sjálfur fer hann
um kveldið til Königs og spyr hann, hvort hann
hafi fengið mjölið. König kvað svo vera og
sPyr manninn að heiti. nSteinn“ heiti jeg, seg-