Lítið ungsmannsgaman - 01.02.1852, Blaðsíða 56

56
sækir hann aptur vin sinn, einkum til þess að
hafa betur tal af hinum mikla guðsmanni. Bisk-
up gengur f)á einn saman út í skóg, og sjer
hvar maðurinn situr í sama rjóðrinu og áður.
Biskup heilsar honum vingjarnlega, og hinn
tekur glaðlega kveðju hans. Síðan segir hisk-
up hönum, að hann liafi glatt margan fátækan
með fje {)ví, sem hann hefti tekið á móti hjá
honum, og spyr hann svo hvernig honum gangi
nú að tefla. Hann segist tiú ekki geta kvartað
yfir [)ví, að sjer gangi svo illa, því jeg er nú að
máta guð í átjánda sinni, segir hann. Bisk-
up [>egir stundarkorn, síðnn segir hann: hveru-
ig fer nú guð að greiða [)jer fjeð, þegar[)ú vinn-
ur? Maðurinn svarar: eins og guð sendirávallt
einhvern til að taka á móti fje því, sem hann
vinnur, eins sendir hann lika menn til mín til að
greiða fyrir sig, þegar hann tapar; — og nú stend-
ur maðurinn upp, varpar utan af sjer kulli,
dregur upp hjá sjer pistólu, gengur að biskup
og segir: og þannig hefur nú guð sent yður,
herra minn! til að greiða fyrir sig fjeð í þetta
skipti, og láta af hendi viðmig alla þápeninga
og peningavirði, sem þjer hafið á yður, því um
það höfum við teflt í þetta sinn. Biskup sá