Lítið ungsmannsgaman - 01.02.1852, Blaðsíða 29

29
það með sanni, að það er að sínu leyti allt eins
grimmt og blóðþyrst, og ljónið.
"því er viðbrugðið, hve óttalegt sje öskur
Ijónsins; það er sú voðarödd, sem skelfir bæði
menn og ske]>mir. Férðamenn hafa sagt, að
öskur þess líkist stundum undirgangi, semheyr-
ist í þeim svip, er jarðskjálfti gengur, sem lirist-
ir og skekur allt, og að ljónið komi þvi til leið-
ar, með því að teygja haiisinn niður að jörðu,
og drynja svo í hálfum bljóðum, [>ví fyrir [>að
lieyrist hljóðið niður við jörðina, og likist ein'-
hverjum drunum. jiegar dvrin, sem lagzt hafa
fyrir einliverstaðar í nánd, heyra þetta öskur,
þjóta þau upp í ofboði og stökkva í allar áttir;
ier þá stundum svo, að þau ldaupa út í hættuna,
sem þau ætluðu að ílýja.
Eins og öll dýr af kattakyninu leitar ljón-
ið að bráð sinni á næturtíma, og þess vegna
hlaut það líka að liafa sjerstaklegt sjónarlag.
Augasteinninn í öllum þeim dýrum, sem leita
fæðu sinnarí myrkri, er mjög breiður, svoliann
getur tekið á móti mikilli mergð af ljósgeislum.
Sá kostur að sjá í myrkri, eins og kattakynið
getur, hefur ossætíð þótt nokkuð óskiljanlegur;
og það var von, þó oss þætti það, því maöur-