Lítið ungsmannsgaman - 01.02.1852, Blaðsíða 58

58
niætir eittlivað ógeöfelt, segir biskup, lypti jeg
fyrst af öllu augum mínum upp til himins, til
að minna sjálfan mig á, að þar sje minn rjetti
bústaður; })vi næst lít jeg niður á jörðina og í-
huga, hversu lítinn blett jeg þarf til að láta
grafa mig á; og loksins renni jeg augunum í
kringum mig og skoða kjör hinna mörgu, sem
eiga í mörgu tilliti miklu verren jeg. Af J>essu
öllu sje jeg f)á, hve litla ástæða jeg hef, til að
barma mjer yfir þrautum og J>jáningum lífsins.“
22. Ilungursdauðinn.
Ferðamaður nokkur að nafni Kendall, sem
viltist með mörgum öðruni innan um fjöll og
fyrnindi í Vesturheimi, og var næstum dauð-
ur í liungri, hýsir þannig tilfinningum J>eim, sem
samfara eru hungursdauða.
»5egar heilbrigður og hraustur maður, eins
og jeg var, sjer að hann er nevddur til að vera
án matar, J>á kennir hann miklu meiri kvalar
af því tvo fyrstu dagana, en Jiegar lengra líður
frá. Á hverju augnabliki frá morgni til kvelds,
og aptur frá sólarlagi til sólaruppkomu heimt-
ar hinn áfjáði magi án afláts að fá saðning;
það er J>á eins og maður geti ekki hugsað