Lítið ungsmannsgaman - 01.02.1852, Qupperneq 52

52
húsbóiula sins. Hann sagði f>eim að berahana
inn í svefnhús sitt, og skipaði þeirn svo að
ganga burt og fara að hátta; sagði hann þeim
áminnilega, að þeir heyrði köll og háreysti
í herbergi hans, skyldu þeir varast að gefa
minhsta gaum að þvi, þar eð hann ætlaði þessa
nótt að leggjaásiglieimuglegar, enmjög kvala-
fullar þrautir. jþeir hljddu skipun hans og
gengu allir burt.
Jegar munkurinn var orðinn einn, og hann
sá að nú var engin fyrirstaða framar, tvilæsti liann
dyrunum á herbergi sínu, og huggði nú gott til er
hann opnaði körfuna. En í þeim svip sem hann
gjörði það, stökk apinn upp ólmur og illur viður-
éignar, flaug á munkinn, reif hann og klóraði all-
aniandliti. Veslingsmunkurinn kallaðiumhjálp;
en þó að lærisveinar hans heyrðu þessi óldjóð
og köll um nóttina, þorði enginn þeirra að
trufla hann í þessari hans kynlegu andagt, er
hann hafði svo ytarlega bannað það. Loks-
ins undir morguninn, þegar apinn var búinn að
bita af honum bæði nef og eyru, ogleikahann
harlaillaút hátt og látt, gat hann sloppið útúr
lierberginu og leitað sjer hjálpar hjá sveinum sín-
um í klaustrinu. Jeir flýttu sjer þá að frelsa hann