Lítið ungsmannsgaman - 01.02.1852, Blaðsíða 39

39
ur var Jlans Malari. Öll aleiga lians var
gömul vindmylna og dálítill maturtagarður; og
af því liann var Qölskylduinaður gat hann með
naumindum lifað af þessu, því síður sem allt
gekk heldur á trjefótum hjá honum bæði úti
og inni. Stundum vantaði hann lika vind, svo
hann gat ekki malað í mylnunni, og stundum
kom ekki deigur dropi dögunum saman, svo
maturtirnar í garðinum þrifust ekki. Jegar allt
var svbna uppi á móti Hans, og bæði vindur
og regn voru honum mótsnúin, varð hann opt
í illu skapi, hló.taði og ragnaði ýmist vindinum,
fyrir það hann bljes ekki, hvernig sem hann
púaði í skeggið, og ýmist regninu, fyrir það að
það draup ekki niður, hvað mikið sem liann
blístraði. var einn dag að Hans lá mikið
á að mala nokkra potta af rúgi; sat hann þá
og rjeri í mylnunni til kvelds, og beið þess að
hvesti, því hvítalogu var állan daginn. Loks-
ins eptjr sólarlag kom lítill andvari, svo væng-
irnirá mylnunni fóruögn að hreifast. En ekki
varð það neitt að ráði. ]>á reiddist Hans, lauk
upp glugganum, leit út í bláinn og tautaði ó-
spart; en í því bili sjer hann mikinn sæg af
vænguðum loptöndum, sem flögruðu allt í