Eimreiðin - 01.07.1926, Síða 78

254
URÐARDÓMUR
EIMREID,N
lömbunum. Faðir minn brá við, og svo lögðu þeir af stað
snemma morguns. Þeir fóru upp á hamrabrúnina, því lömbin vori*
í næst efstu rákinni. Þar batt faðir minn vaðnum utan um si3>
en fóstri minn gætti hans, af því að hann var meira hraust-
menni. Þeim óx þetta ekki í augum, þeir höfðu svo oft reY11*
svipað áður, en meðan faðir minn var að festa sig í bandmu,
sagði hann hálfgert í gamni, að því er fóstri hugði:
>Ef það slitnar nú«.
>Vaðurinn er traustur*, svaraði fóstri minn.
»Ojá, ég þykist nú vita það«, sagði faðir minn þá.
Svo seig hann niður, og fóstri minn heyrði hann hroPa
Tétt á eftir: »Það er gott«.
»Sérðu lömbin?« kallaði fóstri minn.
>Þau eru hérna frammi á snösinni«. Ég bind þau í vaðmn
eitt og eitt«, svaraði faðir minn.
En rétt á eftir heyrði fóstri minn neyðaróp, og þegar hanu
kom fram á hamrabrúnina og horfði niður fyrir, var alt unl
garð gengið og hann dró upp tóman vaðinn. Skömmu síðar
var ég fluttur hingað, og hér hef ég verið, nema þessi tæPu
tvö ár.
Fósturforeldrar mínir reyndust mér ekki lakar en sínu111
börnum. Á uppvaxtarárum mínum naut ég alls þess bezta>
sem unglingar geta kosið sér. — Ég kunni aldrei að me
það eins og ég hefði átt að gera. Ég vildi líka ólmur ú* 1
heiminn og var yfirleitt svipaður ungum mönnum nú á tímu111’
— Svo var það eitt sinn að vorlagi, að fóstri minn ^0111
norðan yfir heiði og spurði mig, hvort ég vildi fara vinnU
maður til Halls í Tungu. Á þeim árum þóttu góð heim11
beztu skólarnir fyrir unglinga. Ég tók boði hans tveim höndun1’
og svo var brottför mín ákveðin.
Ég man krossmessudaginn, þegar ég fór að heiman
og hann hefði skeð í gær. Ég lagði af stað með þverpok3
öxlinni og staf og skíði undir hendinni. Það var allur heimaU
búnaður minn. Fóstri minn hafði talað við mig kvöldið a
og sagt, að hann vonaði, að ég nytfærði mér það vel, sem
ætti kost á að læra í Tungu. Hann sagði að sér segð' s
hugur um, að ég yrði bóndi eftir sig í Innra-Dal, eins
eins
/
a
varð. Einnig sagði hann, að sér væri ekki ókunnugt um,
að