Eimreiðin - 01.01.1931, Side 38

18
TILRAUN DR. HEIDEGGERS
EIMREIÐIN
eftir svari, skjökti dr. Hei-
degger þvert yfir gólfið og
kom aftur með bókina miklu,
bundna í svart leðurband, er
að almanna rómi var að sjálf-
sögðu talin töfraskrudda. Hann
opnaði silfurspennurnar, fletti
sundur bókinni, og tók út úr
henni rós, eða eitthvað, sem
hafði eitt sinn verið rós, þótt
grænu blöðin og fagurrauðu
krónublöðin hefðu nú tekið á sig
brúnan blæ, og hið aldna blóm
virtist ætla að molna og verða
að dufti í höndum doktorsins.
»Þessi rós«, mælti dr. Hei-
degger, og stundi við, »þetta
visna, skrælnaða blóm stóð í
fullu skrúði fyrir fimtíu árum.
Það var gjöf frá Sylvíu Ward,
sem myndin er af, sem hangir
þarna á veggnum, og ætlan
mín var að bera það á brjósti
mér við brúðkaup okkar. í
fimtíu og fimm ár hefur það
verið vandlega geymt milli
blaðanna í þessari gömlu bók.
Nú vil ég spyrja, munduð þið
telja mögulegt, að þessi hálfrar
aldar gamla rós gæti nokkru
sinni blómgast af nýju?*
»Hvaða vitleysa!« mælti
Wycherly ekkja og hnyktiönug-
lega til höfðinu. »Þér gætuðal-
veg eins spurt, hvort hrukkótt
andlit gamallar konu gæti
nokkru sinni náð aftur blóma
sínum*.
»Takið eftir!« svaraði dr.
Heidegger.
Hann tók lokið af kerinu
og fleygði fölnuðu rósinni niður
í vatnið, er í því var. I fyrstu
flaut hún eins og fys á yfir-
borði vökvans, og var ekki
að sjá, að hún drykki í sig
neina vætu. En ekki leið þó
á löngu áður en breytingar
varð vart. Hin skorpnu, þurru
krónublöð tóku að hreyfast,
og varpaði á þau æ skýrari
fagurrauðum blæ, svo sem
blómið væri að lifna við úr
dauðadvala; hinn granni stilk-
ur með greinum og blöðum
varð alt grænt að lit, og þarna
gaf að líta hina hálfrar aldar
gömlu rós jafn ferska og er
Sylvía Ward hafði í fyrstu gefið
hana elskhuga sínum. Rósin
var tæplega fullsprungin út, því
að sum fínu rósablöðin hálflok-
uðust mjúklega utan um tvo eða
þrjá glitrandi daggardropa.
»Þetta er vissulega blekk-
ing, prýðisvel af hendi Ieyst«,
mæltu kunningjar doktorsins,
án þess þó að vera neitt sér-
lega hrifnir, því að þeir þótt-
ust hafa séð sjónhverfingamenn
leysa af hendi enn furðulegri
hluti. »En segðu okkur, hvernig
fórstu að þessu?«
»Hafið þið aldrei heyrtgetið
um Æskulindina?* spurði dr.
Heidegger, Ȯskulindina, sem