Eimreiðin - 01.01.1931, Síða 42

22
TILRAUN DR. HEIDEQQERS
EIMREIÐIN
tæplega vitað sjálfur, í hverju
leynihvísl hans var fólgið.
Aðra stundina mælti hann
hægt og skipulega, í lotningar-
fullum róm, svo sem konungs-
eyrum væri ætlað að hlýða á
hið fágaða mál hans. Af
Killigrew ofursta er það að
segja, að hann var sífelt að
syngja fjörugar drykkjuvísur
og hringja glasi sínu í takt
við lagið, um leið og hann
gaut augum til hinnar blóm-
legu ekkju. Hinumegin borðs-
ins var herra Medbourne önn-
um kafinn að glíma við dollara
og cent, sérstaklega í því
skyni, að komast að niðurstöðu
um það, hversu takast mætti
að byrgja Austur-Indland að
ís með því að spenna hvali
fyrir heimskautaísjakana.
Þá er að segja frá Wycherly
ekkju. Hún stóð fyrir framan
spegilinn, gerði gælur við sína
eigin mynd, brosti kjánalega,
heilsaði myndinni svo sem
vini, er hún ynni heitar en
öllu öðru í þessum heimi.
Hún bar andlitið fast að gler-
inu, til þess að ganga úr
skugga um, hvort einhver
gömul hrukka á enni, kinn
eða undir augum væri nú
áreiðanlega horfin. Húnathug-
aði, hvort snjóinn hefði svo
gersamlega tekið upp af hári
hennar, að hún gæti að ósekju
tekið af sér kappann. Að lok-
um sneri hún sér fjörlega við
frá speglinum, og steig hálf-
gert danz yfir gólfið að
borðinu.
»Kæri, gamli doktor minn«,
hrópaði hún, »verið svo góður
að gefa mér enn í glasið!«
»Velkomið, kæra frú mín,
velkomið!* svaraði doktorinn
kurteislega; »sjáið, ég er þegar
búinn að fylla glösin«.
Þarna stóðu glösin fjögur,
barmafull af þessu undur-
samlega vatni; ekki bar á
öðru; hinar fínu bólur, er
dönzuðu á yfirborðinu, líktust
titrandi gimsteinaglitri. Nú var
komið svo nærri sólarlagi, að
herbergið var orðið enn
skuggalegra, en mildan ljóma,
líkan mánaskini, lagði út frá
kerinu, og dreifðist jafnt yfir
andlit gestanna fjögra og yfir
hina virðulegu persónu dokt-
orsins. Hann sat í hæginda-
stól úr eik, með háu baki,
haglega útskornum; þar sat
hann, grár fyrir hærum, tígu-
legur ásýndum; mátti vel
ímynda sér að þar væri kom-
inn faðir Tími, er engum hafði
tekist að vinna bug á öðrum
en þessu hamingjusama sam-
sætisliði. En jafnvel meðan
gestirnir voru að bergja á
Æskulindinni hið þriðja sinn,
stóð þeim nærri geigur af