Eimreiðin - 01.01.1931, Qupperneq 64

44
í EFTIRLEIT
EIMREIÐIN'
kerti og >prímus«. En eftir nokkra stund sloknaði á hvoru*
tveggja. Reyndi hann þá að kveikja aftur, en tókst það ekki,
Þótti Benedikt þetta kynlegt, en datt svo í hug, að loftleysf
mundi um að kenna, og sannaðist það þegar, er hann opnaði
smugu svo að nýtt loft komst inn í kofann. Um nóttina Iá
hundurinn við aðra hlið Benedikts, en sauðurinn við hina. —
Vasaúr hafði hann ekki, og varð hann því af öðru að ráða
hvað tímanum leið. — Frost var og kyrt, er hann fór úr kofa
þessum, og birta af tungli; skildi hann sauðinn þar eftir. Og
inst í Grafarlönd var Benedikt kominn, þegar fór að birta af
degi, en þangað er 5 klukkustunda gangur norðan úr Fellum.
— Fann hann enga kind þar syðra, en sá í einum stað, að
tóa hafði grafið niður í fönnina, ofan á kindarskrokk. — Um
kvöldið fór hann aftur út í Fell og gisti þar aðra nótt.
Að morgni þess 20. dez. stefndi Benedikt aftur norður á
bóginn, með sauð og hund. Var þá frost og bjart veður, en
norðan næðingur þó og renningur. — Snemma á þeim degi
fann Benedikt 6 kindur, og voru þær í þrem stöðum, en ekki
allar saman. Þreyttust þær fljótt að kafa fönnina, og kom þá
til Eitils kasta að létta reksturinn, enda brást hann ekki trausti
eigandans; þurfti hann ekki annað en benda sauðnum hvað
hann ætti að fara, eða hann lét hann elta sig þá leið, er greið*
færust var, því svo var sauðurinn skynugur og hlýðinn.
Nokkuð var farið að rökkva, er Benedikt kom á slóð eftir
eina kind, og hafði hún stefnu til suðvesturs; voru engin tök
að rekja þá slóð, er nótt fór í hönd, og hlaut það að bíða betri
líma. — Skildi Benedikt þá kindurnar eftir syðst í melland-
inu, þar sem heita Glæður, og gekk svo norðaustur í »sælu-
hús«. Var honum það kunnugt, að þann dag átti landpóstur
að fara frá Reykjahlíð til Grímsstaða austur, og kom í hug,
að hann mundi vera svo seinn í förum, að þeir gætu farið
saman austur yfir Jökulsá og að Grímsstöðum. En er hann
kom að ferjustaðnum var póstur kominn austur um, og voru
hestar hans í »sæluhúsinu«; gisti Benedikt svo þar hjá þeim-
Um morguninn datt honum í hug að bíða þess, að póstur
kæmi austan yfir, en veður var ískyggilegt, og var honum hitt
fastara í hug að rekja slóðina, þá er hann fann kvöldið fyrir-
Gaf hann hestunum hey áður en hann fór, og sá póstur af