Eimreiðin - 01.01.1931, Qupperneq 67

EIMREIDIN
I EFTIRLEIT
47
suð ^raunta£jli til gistingar. — 24. dez. fór hann
ag UJ e ir ban9að, sem þær 8 kindur voru, og var allan daginn
er h ° 3fkeirn n°rður eftir og sameina þær hinum tveimur,
var 3nn ann.cia9'nn tyrir. — Hríðaði ofurlítið þenna dag, en
komannbr:>f Veður' ^omin var nótt — jólanótt — er hann
etið l -,rnn- hann ba einn ^ett)ita; annan hafði hann
vafn V°>< næsta á undan; á morgnana drakk hann heitt
am með sykri, því kaffið var hann búinn með>
sn 03 agsmorguninn var kyrt veður, en fór að moka niður
rek°' U9 þteifandi hríðarmyrkur. Þá ætlaði Benedikt að
oq k 'n Ur.nar suðvestur yfir Nýjahraun, á leið ofan í sveit,.
aðe' í kota v’ð Rauðuborgir um kvöldið. En hann var
við * hS °minn með þaer vestur í Hrókmel, sem er rétt austan
Um rauni^’ þeSar snögglega brast á stórhríð. Var þá ekki
ná anna að gera en láta kindurnar þar eftir og freista að
han3"/13 Vort 1 ^auðuborgakofa eða Hrauntaglskofa, og tók
revV t*111 '^°S^ heiciur að talda í veðrið norður með hrauninu;
n is þó ógerlegt að fylgja hrauninu og hafa stuðning af
tiybb^69113 ^6SS sk'ðin fákust hvað eftir annað á stein-
fallh Ufrn f' SSm f°nnin ^uldi að mestu, og varð honum af því
réft T *?r hann bv' austur a móana og svo norður. Var kominn
viss' rhÍá koianum’ er hundurinn gelti þar heima við, enda
le|S1 enedikt þá, að hann var rétt á þeim slóðum. En þessa
ÚHr ann einhverja þá verstu stórhríð, sem hann hefur verið
tro '.’ ¥r'r veðurhæð og afskaplegan myrkva; hinsvegar var
s i ekki geysimikið. Bjart var enn af degi, er hann kom
1 k°fann þetta skifti. '
hald '/Z ~ annan íóladag — hugðist Benedikt enn að
aiitV™ me& kindurnar. Var þá hríðarveður og
kofa °9 æS''°s^ enn‘ Enda var hann skamt kominn suður frá
hvo n|U1TI' SV° ^°r versnan(ái veðrið, að honum varð Ijóst að
á nrn'6'9^3'Ski'ia kindurnar eftir, heldur en að hætta
eftir6'^1 Uí'iesur’ et enn væri stórhríð í aðsígi, og ekki annað
fyrir H mat 6n 6Ínn fr0S'nn ke,bltl' Sneri hann bví við norður
hann rraiUn,a9Í 09 hom um kvöldið niður í Reykjahlíð. Lætur
varð ' r honum vær' t>ar vel tekið, eða svo sem bezt
a osið, enda þóttust menn hann úr helju heimta, eftir