Eimreiðin - 01.01.1931, Side 69

eimreiðin
í EFTIRLEIT
49
ok hann þá að kala, og fór hann við það heim í >sælu-
usið« aftur. En að lítilli stundu liðinni heyrði hann kallað
. c,?n ána, og var þar kominn sá, er upp á eyrina rak;
nann .vaðið í land og fór síðan heim í Grímsstaði og
R* :ei®'nn* beim, sem ætluðu að bjarga honum úr ánni. En
^ar um nóttina í »sæluhúsinu« og hafði ekki matar.
æs!f. na9 l^omu Grímsstaða-menn aftur niður að ánni og
R ®u,.f° ?kki komist vestur yfir hana. Eftir það slátraði
hra..* u nmd sér til matar, og að áeggjan Grímsstaða-bónda
Þ -van!l Wi* nr »sæluhúsinu« til að elda við matinn.
staðí'Fft- as'nn komst ^ann loks yfir ána og heim í Gríms-
g ’J lr kom maður neðan úr Mývatnssveit til að hjálpa
cór t koma kindunum ofan í bygð,og hafði austur með
Ben H^US^SaU^’ er ^enedikt átti þá. í þessari ferð hafði
var !ari® suður í Grafarlönd, en^áður þann sama vetur
frá ».a,nn Búinn að fara í eftirleit um Útbruna, sem er í suður
en ^ Vvatnssveit, alt til Dyngjufjalla, og einnig um Frambruna,
fÍ5H nn.er vestan við Útbruna og suður, vestan við Dyngju-
um ‘ a nokkuð af þessu ráða, hve Benedikt lætur sér ant
sem u b’ar9a Því fé úr afréttinni, undan ofríki vetrarins,
bar verður eftir í haustgöngum.
Þórður Jónsson.
Fljúg út mitt ljóÖ ...
Fljúg út mitt ljóö! til dimmra, hárra heiða,
er hafið blánar fyrir nesjatöngum,
°9 aldan sofnar undir nyrztu dröngum.
Óhenda töfra lát þú huga seiða.
Eljúg út mitt ljóð! svíf yfir strönd og dal,
drehk angan lífs af votum rósamunni,
hyl döggslóð hverrar ungmevjar, sem unni,
að eiga naeturmót í vorsins sal.
Eljúg út milt Ijóð! mitt ástarþyrsta hjarta
°9 alt í heimi vefðu þér að barmi,
kjassaðu vorsins mjúku, hlýju mold.
Eljúg út mitt ljóð! ó, kystu kolla bjarta,
kveð þá með fjarlægs vinar tár á hvarmi.
Breið söknuð minn um daggardrifna fold.
Símon 7óh. Ágústsson.
4