Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1932, Side 78

Eimreiðin - 01.04.1932, Side 78
198 TRÚIN Á MANNINN EIMREIÐIN Eldri trúarbrögðin segja, að maðurinn eigi að hlýðnast vilja guðs. Húmanistar segja, að maðurinn eigi aldrei að hlýðnast neinu valdi, sem sé ofvaxið skilningi hans; hann megi ekki þola neina rangsleitni eða þjáningu án mótmæla og skuli ávalt reyna að burtrýma ástæðunum fyrir því illa. Eldri trúarbrögðin segja, að sannleikann sé aðeins að fir*na í einni trú, að guð hafi skapað heiminn og manninn. Húmanistar segja, að sannleikur sé fólginn í öllum trúar- brögðum og að heimurinn og maðurinn hafi orðið til fvrir þróun. Eldri trúarbrögð telja hugmyndirnar um synd, sáluhjálp- endurlausn, bænir og tilbeiðslu mjög mikils virði og kjarna trúarbragða. Húmanistar leggja lítið upp úr þessum hugmyndum og teha þær leifar af úreltum lífsskoðunum, þegar menn trúðu á harð- stjórnarlega guðshugmynd. Bænir eru í þeirra augum ekkert annað en lítilfjörlegt betl til guðs um að gera sér greiða e^a þakklæti fyrir auðsýndan velgerning. Hvorugt á sér nokkra stoð í náttúrunnar ríki og styðst aðeins við afgamlan misskilninð- Eldri trúarbrögð vænta máttar af hæðum og hjálpar að ofan. Húmanistar telja, að allur máttur komi að innan og a^ þannig verði allur þroski með eðlilegum hætti. Enginn, hvorki guð né maður, geti frelsað aðra en sjálfa sig. Eldri trúarbrögðin segja, að helvíti sé kvalastaður fyrir Þa vondu, en himnaríki sælubústaður hinna útvöldu. Húmanistar segja, að þjáningin sé alstaðar eðlileg afleiðing af því a^ brjóta lög náttúrunnar, en það, að breyta rétt, hafi jafnan hamingju og fögnuð í för með sér. Þetta eru þá aðal-ágreiningsatriði húmanismans við rétt trúnaðinn, en í raun og veru eru þetta að miklu leyti sörnu ágreiningsatriðin og Únítarisminn og hin svonefnda nýja 9U^' fræði eða nýhyggja (modernism) hafa haldið fram um nokkur skeið. Sérkenni húmanismans væri ef til vill fólgin í Þ^1.’ hvað hann leggur sérstaka áherzlu á manninn, persónugudl hans, velferð og hlutverk, en hafnar algerlega öllu yfirnáttur legu. En eins og ég mun geta um síðar, liggur einmitt viðho mjög svipað þessu til grundvallar fyrir þeirri nýhyggju, sern
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.